LE POETE NOIR - Kery James

Les rappeurs et les slammeurs écrivent merveilleusement notre langue

Je dois dire que le, le leader de tout cela, celui qui émerge en tête,

c’est Kery James

Et vous allez l’entendre, écoutez surtout attentivement les paroles

Comment c’est beau et comment c’est Français

J’noirci des feuilles blanches à l’encre d'ébène

À l’encre de mes peines

Je me poumone sous la fureur du vent

Mes mots s’envolent comme des nuages mouvants

On me tue chaque jour dans la langue de Molière

Je rend chaque coup dans la langue de Césaire

Pour être Noir, je chante ma solitude

J’habille désespoir que l’aube dénude

Je m’inspire de feuilles mortes aux couleurs d’Automne

Ma poésie naît où l'Été s’endort, quand l’Hiver chantonne

Puisqu'écrire c’est oser, j’ose sans demi-mesures

J’ai des souvenirs pourpres, à en faire rougir l’azur

J’viens de tour de ciment, à perte de vie

Cimetières d’illusions où se terrent les envies

Quand les lendemains ne font même plus de promesses

Mourir à vingt ans peut te sembler romanesque

À traîner le jour, j’ai vu naître la nuit

On a longtemps que vivre, c'était tuer l’ennui

L'égalité, j’ai cru la voir en silhouette

Ce soir ou la pauvreté pointa un flingue sur ma tête

J’noirci des feuilles blanches à l’encre d'ébène

À l’encre de mes peines

Je me poumone sous la fureur du vent

Mes mots s’envolent comme des nuages mouvants

On me tue chaque jour dans la langue de Molière

Je rend chaque coup dans la langue de Césaire

Pour être Noir, je chante ma solitude

J’habille désespoir que l’aube dénude

Jugé sur mon teint, j'écris à l’instinct

J’ouvre les bras au monde mais seule la peine m'étreint

Alors sourire forcé, je n’serai jamais Français

Ici les fils de colons ont peur d'être grands remplacés

Au soleil levant s'éteindront mes jours

Il l’a feront sans moi la guerre civile d'Éric Zemmour

Peur des différences, ou panique sanitaire

Les moutons masqués trouvent la dictature salutaire

J’mène une vie de bohême, je m'émancipe en lettre

Je n’attend pas qu’on m’aime, j’exige qu’on me respecte

À chaque instants je meurs, je ne suis pas grand chose

Peut-on rendre le monde meilleur en semant des pétales de proses?

À l’encre d'ébène

À l’encre de mes peines

Je me poumone sous la fureur du vent

Mes mots s’envolent comme des nuages mouvants

On me tue chaque jour dans la langue de Molière

Je rend chaque coup dans la langue de Césaire

Pour être Noir, je chante ma solitude

J’habille désespoir que l’aube dénude

Noir

Noir

Noir

J’suis souvent d’humeur noire

J’ai des idées noires

Parfois je broie du noir

Ma poésie est noire

J’suis souvent d’humeur noire, noire, noire, noire

J’ai des idées noires, noires, noires, noires

Parfois je broie du noir, noir, noir, noir, noir, noir, noir

Ma poésie est noire

Рэперлер мен шерменделер тілімізді әдемі жазады

Айтайын дегенім, бәрінің көшбасшысы, жетекші болып табылатын,

бұл Кери Джеймс

Ал сіз оны естисіз, әсіресе ән мәтінін мұқият тыңдаңыз

Бұл қалай әдемі және французша

Ақ парақтарды қара түсті сиямен қараладым

Қайғыларымның сиясында

Желдің қаһарына өкпеледім

Менің сөздерім қозғалатын бұлттай ұшып кетеді

Олар мені Мольердің тілінде күнде өлтіреді

Мен әр соққыны Сезердің тілімен қайтарамын

Қара болу үшін жалғыздықты жырлаймын

Таң атқаннан үмітсіз киінемін

Күз түсіндегі қураған жапырақтар мені шабыттандырады

Менің поэзиям жаз ұйықтаған жерде, Қыс ән салғанда туады

Жазу батыл болғандықтан, мен жарты өлшемсіз батылым бармын

Менде күлгін естеліктер бар, Лазурді қызарту үшін

Мен цемент мұнарасынан келдім, өмірімнен айырылдым

Құштарлық жасырынған иллюзиялар зираттары

Ертеңгі күн тіпті уәде бермегенде

Жиырма жаста өлу сізге романтикалық болып көрінуі мүмкін

Күнді сүйреп, Түннің туғанын көрдім

Ұзақ уақыт болды өмір сүру скучно өлтіру болды

Теңдік, мен оны силуэтте көрдім деп ойладым

Бүгін түнде кедейлік менің басыма мылтық сілтегенде

Ақ парақтарды қара түсті сиямен қараладым

Қайғыларымның сиясында

Желдің қаһарына өкпеледім

Менің сөздерім қозғалатын бұлттай ұшып кетеді

Олар мені Мольердің тілінде күнде өлтіреді

Мен әр соққыны Сезердің тілімен қайтарамын

Қара болу үшін жалғыздықты жырлаймын

Таң атқаннан үмітсіз киінемін

Түріме қарап, түйсікпен жазамын

Мен әлемге құшағымды ашамын, бірақ мені тек ауырсыну құшақтайды

Сондықтан мәжбүрлі күлімсіреу, мен ешқашан француз болмаймын

Мұнда қоныстанғандардың ұлдары үлкендердің орнын басудан қорқады

Күн шыққанда менің күндерім сөнеді

Ол менсіз Эрик Земмурдың азаматтық соғысын жасайды

Айырмашылықтардан қорқу немесе денсаулық дүрбелеңі

Бетперде киген қойлар диктатураны пайдалы деп санайды

Мен богемиялық өмір сүремін, мен өзімді хаттарда босатамын

Мен жақсы көремін деп күтпеймін, құрметті талап етемін

Мен өлетін сәт сайын, мен көп емеспін

Проза жапырақшаларын себу арқылы біз әлемді жақсы орынға айналдыра аламыз ба?

қара сияда

Қайғыларымның сиясында

Желдің қаһарына өкпеледім

Менің сөздерім қозғалатын бұлттай ұшып кетеді

Олар мені Мольердің тілінде күнде өлтіреді

Мен әр соққыны Сезердің тілімен қайтарамын

Қара болу үшін жалғыздықты жырлаймын

Таң атқаннан үмітсіз киінемін

Қара

Қара

Қара

Менің көңіл-күйім жиі қараңғы

Менде қараңғы ойлар бар

Кейде ойланып қаламын

Менің поэзиям қара

Мен жиі қараңғы, қараңғы, қараңғы, қараңғы көңіл-күйде боламын

Менде қара, қара, қара, қара деген ойлар бар

Кейде мен сүртемін, қара, қара, қара, қара, қара, қара

Менің поэзиям қара