La Mort Qui Va Avec... - Kery James

Rien n’est moins sûr que l’instant suivant

Il n’y a que des futurs morts parmi les vivant

Mais vu que demain n’est qu’une hypothèse

Tout nos projets devraient s'écrire entre parenthèses

Que d’arrogance dans nos attitudes

Pourtant nous n’avons qu’une certitude

Ce qui doit arriver n’est jamais lointain

La mort est notre destin le plus certain

On pleure en fou rire

Parce qu’on doit vivre en acceptant de mourir

On a tous un pied dans le trou

On vit avec une épée posée sur le cou

Personne ne sait quand elle va trancher

Nos vie posées sur une balance personne ne sait quand elle va pencher

Mourir a petit feu, c’est vivre

Tout les jours vont à la mort et le dernier y arrive

On laisse partir nos instants

En vérité, on ne rattrape jamais le temps

Chaque seconde nous pousse vers le cimetière

Il y a quelque chose de mortuaire à chacun de tes anniversaires

Témoin du temps qu’on gaspille

L’horloge nous menace nous pointe avec ses aiguilles

Inévitable est ce rendez-vous imprévu

Paradoxal comme mourir sans avoir vécu

Chaque jour notre histoire s'écrit

On est pas seulement ce que l’on souhaite on est surtout ce qu’on accomplit

Vivant, on peut se mentir ou espérer

Mais une fois mort on aura été ce qu’on a été

On doit tous mourir on le sait

Pour quitter ce qu’on aime on est jamais prêt

Aussi, lorsqu’elle emporte l’un des nôtres

On est surpris comme si la mort n’arrivait qu’aux autres

Et on a du mal à y croire

On ne conçoit pas de ne plus jamais les revoir

On tient parce qu’on doit tenir

On doit leur survivre en s’accrochant à des souvenirs

Parfois la mort nous porte un coup

si brutal qu’après elle, la vie n’a plus le même goût

De l’insouciance à la tragédie

Idéal J s’est éteint avec DJ Mehdi

Il est trop tard pour les regrets

Les choses inavouées resteront à jamais des secrets

Pour prouver notre amour on est souvent trop lent

On croit toujours que la mort prendra tout son temps

Alors on se croise sans se parler

Parfois même on se toise sans se regarder

On s’entend sans s'écouter

Pas étonnant qu’on se dispute sans discuter

Puisque la vie nous rassemble

On ne se rend pas compte de la chance que l’on a d'être ensemble

Dites-moi, on se verra plus tard

Jusqu'à cet «adieu"qu'on prenait pour un «au revoir»

Je pense à mes potes qui se sont fait buter

Et que même l’amour d’une mère ne pourra pas ressusciter

Universelle, la mort n’a rien de personnel

Et finalement, on meurt tous d’une mort naturelle

A ceux qui s’apprête à la rencontrer

Qui comptent à rebours les jours d’une mort annoncées

Ne perdez pas la foi, restez forts

Chaque chemin de la vie mène au couloir de la mort

Au fond on est tous en sursis

On devra tous payer le prix de la vie

Ni carte bleu, ni chèque

Quand tu entends «vie"il y a la mort qui va avec…

(Merci à _Will_ pour cettes paroles)

Келесі сәттен гөрі сенімді ештеңе жоқ

Тірілердің арасында болашақ өлілер ғана бар

Бірақ ертеңнен бері болжам ғана

Біздің барлық жобаларымыз жақша ішінде жазылуы керек

Мінезімізде қандай менмендік

Дегенмен бізде бір ғана сенімділік бар

Болуы керек нәрсе ешқашан алыс емес

Өлім - біздің ең сенімді тағдырымыз

Біз күліп жылаймыз

Өйткені біз өлуді қабылдап өмір сүруіміз керек

Барлығымыздың бір аяғымыз шұңқырда

Мойнымызда қылышпен өмір сүреміз

Оның қашан шешетінін ешкім білмейді

Біздің өміріміз оның қашан құлдырайтынын ешкім білмейтін ауқымда

Баяу өлу - өмір сүру

Күн сайын өлімге барады, ал соңғысы сонда жетеді

Біз сәттерді қалдырдық

Шындығында, біз ешқашан уақытты қуып жете алмаймыз

Әр секунд бізді зиратқа итермелейді

Әр туған күніңізде мәйітхана бар

Біз босқа өткізген уақыттың куәсі

Сағат бізді қорқытады, қолдарымен көрсетеді

Бұл жоспардан тыс кездесу болмай қоймайды

Өмір сүрмей өлу сияқты парадоксалды

Біздің тарихымыз күнде жазылады

Біз тек қалаған нәрсеміз емес, біз қол жеткізген барлық нәрселерден жоғары боламыз

Тірі, біз өтірік айта аламыз немесе үміттенеміз

Бірақ өлгенде біз қандай боламыз

Біз бәріміз өлуіміз керек, біз білеміз

Біз жақсы көретін нәрсені қалдыруға ешқашан дайын емеспіз

Сондай-ақ ол біздің біреуімізді алып кеткенде

Өлім тек басқалардың басына түскендей таң қалдық

Ал сену қиын

Біз оларды енді ешқашан көрмейтінімізді елестете алмаймыз

Біз ұстаймыз, өйткені біз ұстауымыз керек

Біз естеліктерге жабысу арқылы олардан аман қалуымыз керек

Кейде өлім бізге ауыр тиеді

қатыгездігі соншалық, одан кейін өмірдің дәмі де жоқ

Абайсыздықтан трагедияға дейін

Ideal J диджей Мехдимен бірге қайтыс болды

Өкінуге тым кеш

Мойындалмаған нәрселер мәңгілік құпия болып қалады

Сүйіспеншілігімізді дәлелдеу үшін біз жиі тым баяумыз

Біз әрқашан өлімнің барлық уақытын алатынына сенеміз

Сөйтіп сөйлеспей бір-бірімізге соқтығысамыз

Кейде тіпті бір-бірімізге қарамай қараймыз

Бір-бірімізді тыңдамай естиміз

Дауласпай дауласатынымыз ғажап емес

Өйткені өмір бізді біріктіреді

Біз бірге болғанымыздың қаншалықты бақытты екенімізді түсінбейміз

Айтшы, көріскенше

Біз «қоштасуға» алған сол «қоштасуға» дейін

Мен оққа ұшқан достарымды ойлаймын

Ал ана махаббаты да тірілмейді

Әмбебап, өлім жеке ештеңе емес

Ақырында бәріміз табиғи өліммен өлеміз

Онымен кездесуге келгендерге

Жарияланған өлім күндерін кім санайды

Сеніміңізді жоғалтпаңыз, мықты болыңыз

Өмірдің кез келген жолы өлімге апарады

Түбінде біз бәріміз қарызға алған уақыттамыз

Біз бәріміз өмірдің құнын төлеуіміз керек

Көк карта да, чек те жоқ

«Өмір» дегенді естігенде, онымен бірге өлім де бар...

(Осы өлеңдер үшін _Will_-ге рахмет)