Cueille ta vie - Keny Arkana

Un nouveau jour se lève, enfin nouveau est un grand mot

Ils se ressemblent tellement tous qu’on ne fait plus gaffe aux alentours

Les gens se bousculent, se marchent dessus en fait

Mais ils ne se regardent plus, chacun reste dans sa tête

Assis à l’arrêt de bus, j’vois cet homme le regard vide

Comme chaque matin il part au chantier mais n’en a plus envie

Ça fait trente ans que ça dure le même train-train

Mais il doit bien nourrir sa petite famille même s’il sent sa vie mourir.

Lui qui dans sa jeunesse s’est battu pour la France

Et comme retour de pièce comme beaucoup n’a eu le droit qu'à son ingratitude

Espère un bon avenir pour ses gosses, dans un pays qui s’efforce

À mettre des bâtons dans les roues à ceux qui n’ont pas la bonne face

Puis, un bruit de volets qui s’ouvrent, une vieille dame à sa fenêtre

Qui regarde le monde tel un tableau dans lequel elle ne veut plus être

Où les époques passent comme des saisons, la sienne est morte

Et chaque soir elle s’endort avec l’idée de ne plus se réveiller.

Elle se sent seule en bas, les gens de sa vie sont partis

Et quand elle parle d’elle c’est au passé, s’excuse presque d'être en vie

N’attend que le dimanche pour aller choisir des fleurs

Afin d’aller au cimetière se recueillir auprès de son mari défunt

Puis, un rire de petite fille vient ensoleiller la rue

Elle court dans tous les sens, la joie de vivre, la vie dans son état pur

Qui s'émerveille devant la rosée du matin

Pleine de «regarde maman» et maman crie vient ici et donne moi la main

La tête baissée elle obéit d’un air un peu déçu

Puis la relève voyant la vieille dame à la fenêtre au-dessus

Échange de regards brefs, brefs mais signifiants

Étincelant les yeux de la vieille dame qui murmurait doucement

Cueille ta vie, avant qu’elle soit emportée par le vent

Cueille ta vie, avant qu’elle soit abîmée par le temps

Cueille ta vie, tiens là fort et ne l’enferme pas dans leur rang

Ne la laisse pas s’envoler loin de tes rêves, cueille là dès maintenant

Un peu plus loin ce jeune garçon assis sur des cartons

Entouré de bouteilles vides qui n’attend plus rien que l’hécatombe

Victime d’une vie qu’il n’a plus voulu prendre en main

Prisonnier du bitume il s’est construit son monde très loin

Un monde intérieur, riche, où lui seul est souverain

Royaume imaginaire qui ne laisse plus rentrer la cruauté des humains.

Il n’a plus la notion du temps, enfermé dans sa tête

L’enfant en lui pleure à chaque instant où la tempête s’arrête

Puis une femme sort de chez elle, lunettes de soleil

Qui cachent des larmes et l’hématome d’un amour passionnel

Fruit d’une union virant aux déboires à double tranchant

Devenant coupable le soir lorsqu’il commence à boire

Elle a perdu l’homme qu’elle aimait, volé par l’alcool

Attendant toujours son retour et repoussant toujours l’ultimatum

Culpabilisant, car seule et lésée l’amour rend aveugle

Surtout quand la vue donne l’envie de se crever les yeux.

Soudain, un homme style la cinquantaine sort de sa voiture

Costard cravate, tête droite, avance avec fière allure

Mais dans son ombre on peut lire celle d’un homme triste

Et seul, pas d’amis, juste des gens intéressé par son fric

Il les a tous perdus, sa famille et ses proches

Faute d’un ego démesuré, trop d’aigreurs dans les reproches

Et aujourd’hui a fini par comprendre dans son malheur

Qu’en étant seul même tout l’argent du monde n’a plus de valeur

Il est jamais trop tard pour cueillir sa vie

Rattraper le retard tout commence aujourd’hui

Sortir la tête de sa bulle même si ce monde nous dépasse

Ouvrir les yeux et se libérer de nos habitudes de glace

Il est jamais trop tard pour changer le courant de l’esclave

Passer maître de sa vie pour ne plus vivre mourant

Oser plonger dans l’inconnu

Souvent réparateur, on choisit son chemin

Il paraît que le bonheur fait peur

Cueille ta vie, avant qu’elle soit emportée par le vent

Cueille ta vie, avant qu’elle soit abîmée par le temps

Cueille ta vie, tiens là fort et ne l’enferme pas dans leur rang

Ne la laisse pas s’envoler loin des rêves, cueille là dès maintenant

Жаңа күн атады, ең соңында жаңа - үлкен сөз

Олардың бәрі бір-біріне ұқсайтыны сонша, енді айналаңа мән бермейсің

Адамдар бірін-бірі басып, бір-бірін басып жатыр

Бірақ олар енді бір-біріне қарамай, әрқайсысы өз басында қалады

Аялдамада отырып мына кісінің көзін алмай қарап тұрғанын көремін

Күнделікті таңертеңгідей ол құрылыс алаңына барады, бірақ енді қаламайды

Міне, отыз жыл болды

Бірақ ол өзінің өмірі өліп бара жатқанын сезсе де, кішкентай отбасын жақсы тамақтандыруы керек.

Ол жас кезінде Франция үшін соғысқан

Ал бір бөлігін қайтару ретінде көпшілік оның ризашылығына ғана құқылы болды

Балаларының болашағы зор, елде жақсы болады деп үміттенеді

Жүзі жақсы еместерге дөңгелекке спиц қою

Сосын терезе жапқыштардың ашылған дыбысы естілді, оның терезесінде кемпір

Кім әлемге картина сияқты қарайды, ол енді болғысы келмейді

Уақыт жыл мезгілдеріндей өтсе, ол өлді

Әр түнде ол енді ешқашан оянбаймын деген оймен ұйықтап қалады.

Ол жерде жалғыз, оның өміріндегі адамдар жоғалып кетті

Ол өзі туралы айтқанда өткен шақта тұрады, тірі болғаны үшін кешірім сұрайды

Гүл жинау үшін жексенбіні күтіңіз

Қайтыс болған күйеуімен бірге зиратқа бару үшін

Сонда кішкентай қыздың күлкісі көшені ажарландырады

Ол жан-жақты жүгіреді, өмір сүрудің қуанышы, таза күйінде өмір

Таңертеңгі шыққа кім таң қалады

Ана мен ананың айқайлаған түрі осында келіп, маған қолыңызды беріңіз

Басын еңкейтіп, көңілі қалған кейіппен бағынады

Содан кейін жоғарыдағы терезеде кемпірді көрген рельеф

Қысқа, қысқа, бірақ мағыналы көзқарас алмасу

Ақырын сыбырлаған кемпірдің көздері ұшқындап

Өміріңді желге ұшырмай тұрып ал

Уақыт өтіп кетпей тұрып, өміріңді ал

Өміріңізді алыңыз, оны мықтап ұстаңыз және оны олардың сызығына бекітпеңіз

Оның арманыңыздан ұшып кетуіне жол бермеңіз, оны қазір алыңыз

Сәл әрірек мына жас бала жәшіктерде отыр

Бос бөтелкелердің қоршауында қырғыннан басқа ештеңе күтіп тұрған жоқ

Ол енді қолына алғысы келмейтін өмірдің құрбаны

Битумның тұтқыны ол өз әлемін алысқа салды

Ол жалғыз егемен болып табылатын бай, ішкі әлем

Адамдардың қатыгездігіне жол бермейтін қиялдағы патшалық.

Оның енді басына құлыптаулы уақыт деген ұғым жоқ

Ондағы бала дауыл тоқтаған сайын жылайды

Сол кезде үйінен күннен қорғайтын көзілдірік киген әйел шығады

Ол көз жасын және құмарлық махаббаттың гематомасын жасырады

Екі жақты сәтсіздіктерге бет бұрған одақтың жемісі

Түнде іше бастағанда кінәлі болу

Ол ішімдікпен ұрланған сүйікті адамынан айырылды

Оның қайтып келуін күтуде және әлі де ультиматумнан бас тартуда

Кінәлі, өйткені жалғыз махаббат пен зұлымдық сізді соқыр етеді

Әсіресе, көрініс көзіңізді ойып алғыңыз келсе.

Кенет көліктен орта жастағы ер адам түседі.

Костюм галстук, басы тік, мақтанышпен алға

Бірақ оның көлеңкесінде мұңды адамды оқуға болады

Ал жалғыз, достары жоқ, тек оның ақшасына қызығатын адамдар

Ол барлығынан, отбасынан және жақындарынан айырылды

Шамадан тыс эго, реніште тым көп ашуланудың жоқтығы үшін

Ал бүгін ақыры өзінің бақытсыздығын түсінді

Жалғыз болған соң дүниедегі барлық ақшаның да құны болмайды

Өміріңді үзуге ешқашан кеш емес

Барлығы бүгіннен басталады

Бұл дүние бізден тыс болса да, көпіршігіңізден басыңызды алыңыз

Көзіңізді ашыңыз және мұзды әдеттерден арылыңыз

Құлдың ағынын өзгерту ешқашан кеш емес

Өліп қалмау үшін өміріңізді басқарыңыз

Белгісізге сүңгуге батылдық беріңіз

Көбінесе қалпына келтіретін, біз өз жолымызды таңдаймыз

Бақыт деген қорқынышты сияқты

Өміріңді желге ұшырмай тұрып ал

Уақыт өтіп кетпей тұрып, өміріңді ал

Өміріңізді алыңыз, оны мықтап ұстаңыз және оны олардың сызығына бекітпеңіз

Оның армандардан ұшып кетуіне жол бермеңіз, оны қазір алыңыз