A Rosinha Dos Limões - Kátia Guerreiro

Quando ela passa, franzina e cheia de graça,

Há sempre um ar de chalaça, no seu olhar feiticeiro.

Lá vai catita, cada dia mais bonita,

E o seu vestido, de chita, tem sempre um ar domingueiro.

Passa ligeira, alegre e namoradeira,

E a sorrir, p’rá rua inteira, vai semeando ilusões.

Quando ela passa, vai vender limões à praça,

E até lhe chamam, por graça, a Rosinha dos limões.

Quando ela passa, junto da minha janela,

Meus olhos vão atrás dela até ver, da rua, o fim.

Com ar gaiato, ela caminha apressada,

Rindo por tudo e por nada, e às vezes sorri p’ra mim…

Quando ela passa, apregoando os limões,

A sós, com os meus botões, no vão da minha janela

Fico pensando, que qualquer dia, por graça,

Vou comprar limões à praça e depois, caso com ela!

When she passes by, her body petite and graceful,

There’s always a cheerful semblance in her enchanting eyes

And there she goes, pretty and more and more beautiful each day

And her dress in chinz grants her always an air of joy

She passes by, her steps hurried, her look merry and coquettish

She goes down the street, smiling at everyone, seeding her illusions along the

way

When she passes by, she’s heading to the square to seal lemons there

And people lovingly call her «Rosinha, the girl who sells lemons»

When she passes by outside my window

My eyes go following her all the way until the end of the street

With her air of a naughty child, she walks hurriedly

Smiling with ease and sometimes she smiles at me When she passes by, offering the lemons out loud

Alone with my thoghts, leaned to my window,

I think to myself that one of these days, as if it were nothing

I’ll go to the square, to buy some of her lemons

And then to ask her hand in marriage

Ол өтіп бара жатқанда, сымбатты және рақымға толы,

Оның сиқырлы көзқарасында ылғи мазақ ауасы бар.

Катита барады, күннен күнге әдемірек,

Ал оның гепардтан тігілген көйлегінде әрқашан жексенбілік ауа бар.

Ол жеңіл, көңілді және флиртпен өтеді,

Ал күлімсіреп, бүкіл көше бойына елес егеді.

Ол өтіп бара жатқанда, алаңға лимон сатуға барады,

Олар тіпті оны қызық үшін лайм раушан деп атайды.

Ол менің тереземнен өткенде,

Менің көзім оның соңынан қарайды, мен көшеден соңынан көргенше.

Тәкаппарлықпен асығыс жүреді,

Барлығына және бекерге күлетін, ал кейде маған күлетін ...

Ол лимондарды сипалап өтіп бара жатқанда,

Жалғыз, түймелеріммен, тереземде

Мен ойлаймын кез келген күні, рақымымен,

Мен алаңда лимон сатып алайын, сосын оған үйленемін!

Ол өтіп бара жатқанда, оның денесі кішкентай және сымбатты,

Оның сүйкімді көздерінде әрқашан көңілді көрініс бар

Міне, ол күннен күнге әдемі және әдемі

Оның цинздегі көйлегі оған әрқашан қуаныш сыйлайды

Ол өтіп бара жатыр, оның қадамдары асығыс, оның көңілді және күлкілі түрі

Ол барлығына күлімсіреп, көше бойымен елестерін себеді

жол

Ол жанынан өтіп бара жатқанда, лимондарды жабу үшін алаңға бара жатыр

Адамдар оны «лимон сататын қыз Росинья» деп сүйіспеншілікпен атайды.

Ол менің тереземнің сыртынан өтіп өткенде

Менің көз               оның                                 §                         кө               кө                                                 кө                 кө​​​​                                                       |

Ол тентек балаға ұқсап, асығыс жүреді

Оңай күледі, кейде ол маған күледі Ол өтіп бара жатқанда, дауыстап лимон ұсынып жатыр

Ойларыммен жалғыз, тереземге  сүйендім,

Осы күндердің бірінде ештеңе болмағандай деп ойлаймын

Мен оның лимондарын сатып алу үшін алаңға барамын

Содан кейін оның қолынан некеде