Le dôme - Jean Leloup

Les oiseaux chantonnaient dans la jungle maudite

Nous marchions déjà depuis trois jours et trois nuits

Dans le silence épais protégé des lianes

Nos pas nous suivaient et moi je la précédais

Encore une fois dit-elle quand le soleil tombait

Redis-moi comment, en quel endroit, nous irons, nous allons, au dôme

Et là où nous allons ne se trouvent que des gens qui ont tout espéré

Le dôme est immense au cœur de la forêt et on dit qu’il éclaire

À des milles à la ronde, des milles à la ronde

Les oiseaux chantonnaient dans la jungle maudite

Nous marchions lentement vers le dôme aux cent noms

Elle suivait patiemment le chemin mal dessiné

Et le soir ce couchait et elle recommençait:

Dis-moi tous ces gens qui construisirent le dôme

Pourquoi n’arrivèrent-ils qu’a cette seule solution?

La question était bonne alors je réfléchis

Référant aux échos mille fois entendus

Il y a vingt ans je crois naquit le premier fou

Puis plus tard il y eut l'épidémie

Chaque ville posséda deux ou trois de ces fous

Mais personne au début ne savait qu’ils étaient fous

Ils n'étaient anormaux que de par la faculté qu’ils avaient

De ne jamais être intéressés plus longtemps qu’une minute

À quoi que ce soit

Quelques-uns se tuèrent et les autres comprirent

Qu’il fallait rechercher un endroit où aller

C’est ainsi qu’ils bâtirent un grand dôme aux cent noms

Et on dit qu’il éclaire

À des milles à la ronde, des milles à la ronde (x4)

Et pendant que nous marchions vers la mort certaine

Je commençais à croire à la fable du dôme

Quand un jour au lever je fus saisi d’angoisse

Une sorte de vertige, une fébrilité

J’entendis la musique et je vis la lumière

Une immense boule en verre s'élevait devant nous

À l’intérieur les ombres de mes inventions

Jeunes hommes et jeunes filles répétés en centaine

Deux mille répliques parfaites de moi et de elle

Rassemblés doucement dans la sphère en cristal

Buvaient nonchalamment des verres fluorescents

La musique martelait à cent lieues à la ronde

Et l'éclairage créait les oiseaux albinos

Dont les plus surprenants étaient les cent toucans

Rouge et jaune au milieu de la nuit stroboscope

Nous allions vers le dôme et là où nous allions

Ne se trouvent que les gens qui ont tout espéré

Le dôme est immense au cœur de la forêt

Et on dit qu’il éclaire à des milles à la ronde

Au-dedans rassemblés les désespérés du temps

Les perdus qui recherchent le paradis

On m’a dit qu’ils étaient assez jeunes et pourtant

Semble-t-il qu’ils ne font que parler lentement

À des milles à la ronde, des milles à la ronde…

Қарғыс атқан джунглиде құстар сайрап тұрды

Үш күн, үш түн жаяу жүрдік

Жүзіммен қорғалған қалың тыныштықта

Біздің қадамдарымыз артымыздан, мен оның алдында жүрдім

Ол тағы да күн батқанда айтты

Қайта айтшы қалай, қайда барамыз, барамыз, күмбезге

Ал баратын жеріміз тек бәріне үміт артқан адамдар

Күмбез орманның қақ ортасында үлкен және ол жарықтандыратыны айтылады

Айналада мильдер, айнала мильдер

Қарғыс атқан джунглиде құстар сайрап тұрды

Жүз есімнің күмбезіне қарай жайлап бардық

Ол шыдамдылықпен нашар белгіленген жолмен жүрді

Ал түнде ол батып, ол қайта бастады:

Күмбезді салғандардың бәрін айтыңызшы

Неліктен олар бір ғана шешімге келді?

Сұрақ жақсы болды, сондықтан мен ойлаймын

Мың рет естілген жаңғырықтарға сілтеме жасау

Жиырма жыл бұрын мен бірінші жындының дүниеге келгеніне сенемін

Содан кейін індет пайда болды

Әр қалада осындай екі-үшеуі болды

Бірақ олардың ақылсыз екенін алғашында ешкім білмеді

Оларда факультет болғандықтан ғана әдеттен тыс болды

Бір минуттан артық қызықпау

Кез келген нәрсеге

Кейбіреулері өзін өлтірді, ал басқалары түсінді

Біз баратын жер табуымыз керек еді

Сөйтіп, олар жүз аты бар үлкен күмбез салды

Және олар жанады дейді

Айналасында миль, айнала миль (x4)

Біз белгілі бір өлімге қарай жүріп бара жатқанда

Мен күмбез туралы ертегіге сене бастадым

Бір күні күн шыққанда жанымды мұң басып қалды

Бір түрі бас айналу, қызба

Мен музыканы естідім және жарық көрдім

Алдымызда үлкен шыны шар көтерілді

Менің өнертабыстарымның көлеңкесінде

Жігіттер мен қыздар жүздеп қайталады

Мен және оның екі мың тамаша көшірмесі

Кристалл сферада ақырын жиналады

Кездейсоқ флуоресцентті көзілдіріктерді ішкен

Музыка жүз лиганы шарпыды

Ал жарықтандыру альбинос құстарын жасады

Олардың ішінде ең таң қалдырғаны жүз тукан болды

Түнгі стробтың ортасында қызыл және сары

Біз күмбезге және қайда баратын болдық

Бәрінен үміт күткен адамдар ғана табылады

Күмбез орманның қақ ортасында үлкен

Және олар бірнеше шақырым жерде жанып тұрады дейді

Уақыттың үмітсіздігі жиналды

Жұмақ іздеген адасқандар

Маған олардың әлі жас екенін айтты

Олар жай ғана баяу сөйлейтін сияқты ма

Айналада миль, айнала миль...