L'idole à papa - Jean Ferrat

Il y avait deux clans dans la famille, du temps o j’tais un mouflet

Tino Rossi faisait pmer les filles et tous les garons rigolaient

Et je me this qu’aujourd’hui mme, c’est peut-tre pareil pour moi

Les unes rvent en murmurant «Je t’aime»

Les autres ricanent tout bas

Tu peux m’ouvrir cent fois les bras, c’est toujours la premire fois

Tu peux m’ouvrir cent fois les bras, c’est toujours la premire fois

Evidemment, aprs trente ans passs couter «Marinella»

Mme en ayant d’la suite dans les ides

On n’se bat plus comme chien et chat

On dit plutt dans un sourire «Il tait pas si mal que a Depuis le temps que nous entendons pire» en sera-t-il pareil pour moi?

Pourtant, que la montagne est belle, comment peut-on s’imaginer

En voyant un vol d’hirondelles, que l’automne vient d’arriver?

Oui dans trente ans du train o vont les choses

Dieu sait c’qu’il adviendra de moi

Mais s’il me reste la bouche une rose qui jette encore un peu d’clat

Quand de jeunes contestataires

Mettront leurs grands pieds dans mon plat

Je leur dirai «Tino, que je suis fier d’tre encore l’idole Papa»

Faut-il pleurer, faut-il en rire?

Fait-il envie ou bien piti?

Je n’ai pas le cњur le dire, on ne voit pas le temps passer.

Менің бала кезімде отбасында екі ру болатын

Тино Росси қыздарды сутенерлеп, барлық ұлдар күлді

Ал бүгін де, мүмкін, мен үшін де солай шығар деп ойлаймын

Кейбіреулер «мен сені сүйемін» деп сыбырлап армандайды

Қалғандары күледі

Сіз маған жүз рет құшағыңызды аша аласыз, бұл әрқашан бірінші рет

Сіз маған жүз рет құшағыңызды аша аласыз, бұл әрқашан бірінші рет

Әрине, «Маринелланы» отыз жыл тыңдағаннан кейін

Тіпті идеяларды жалғастыру арқылы

Біз енді ит пен мысықтай ұрыспаймыз

Біз күлімсіреп айтамыз: «Ол соншалықты жаман емес еді, біз нашар естіген кезден бері мен үшін де солай бола ма?

Дегенмен тау қандай әдемі, қалай елестетуге болады

Қарлығаш үйірін көріп, Күз келді ме?

Иә, отыз жылда бәрі осылай жүріп жатыр

Менің не боларын бір құдай біледі

Бірақ егер менің аузым әлі күнге дейін кішкене жарқырауды лақтыратын раушанмен қалды

Жас наразылық білдірушілер кезде

Үлкен аяқтарын менің ыдысыма салады

Мен оларға «Тино, мен әлі күнге дейін кумир әке болғанымды мақтан тұтамын» деп айтамын.

Жылау керек пе, күлу керек пе?

Ол қызғаныш па, әлде аяушылық па?

Айтуға жүрегім жетпейді, уақыттың өтіп бара жатқанын көрмейсің.