17 ans - Jean Ferrat

Je l’ai vue je l’ai vue je vous jure un matin

Arrivant en avion de son pays lointain

Aussi fraîche aussi tendre aussi gaie qu’un printemps

Et s’arrêta le temps

Elle avait le teint mat des yeux croissant de lune

Sur ses reins qui dansaient deux longues tresses brunes

Donnaient à sa jeunesse un éclat triomphant

Sous le soleil levant

Elle était à la fois timide et sûre d’elle

Par sa voix ses propos sa grâce naturelle

Rien ne la distinguait des filles de ce temps

Elle avait dix-sept ans

Nulle ombre ne voilait son regard enfantin

Nul regret ne faisait palpiter sa poitrine

Elle avait au combat de sa main douce et fine

Tué dix américains

Мен оны көрдім Мен оны көрдім Бір күні таңертең ант етемін

Алыстағы елінен ұшақпен келеді

Бұлақтай нәзік, көңілді

Ал уақыт тоқтады

Оның жарты ай тәрізді қара көздері болды

Оның белінде екі ұзын қоңыр бұрым билеген

Жастығына салтанатты нұр сыйлады

Шығыс күн астында

Ол әрі ұялшақ, әрі өзіне сенімді болды

Оның дауысы арқылы оның табиғи мейірімділігі

Оны сол кездегі қыздардан еш айырмашылығы жоқ

Ол он жетіде еді

Ешбір көлеңке оның балалық көзқарасын жасырмады

Еш өкініш оның кеудесін дір еткізді

Ол жұмсақ және жұқа қолымен шайқаста болды

Он американдықты өлтірді