Les vieux - Isabelle Aubret

Les vieux ne parlent plus ou alors seulement parfois du bout des yeux

Même riches ils sont pauvres ils n’ont plus d’illusions et n’ont qu’un coeur

pour deux

Chez eux ça sent le thym le propre la lavande et le verbe d’antan

Que l’on vive à Paris on vit tous en province quand on vit trop longtemps

Est-ce d’avoir trop ri que leurs voix se lézardent quand ils parlent d’hier

Et d’avoir trop pleuré que des larmes encore leur perlent aux paupières

Et s’ils tremblent un peu est-ce de voir vieillir la pendule d’argent

Qui ronronne au salon qui dit oui qui dit non qui dit je vous attends

Les vieux ne rêvent plus leurs livres s’ensommeillent leurs pianos sont fermés

Le petit chat est mort le muscat du dimanche ne les fait plus chanter

Les vieux ne bougent plus leurs gestes ont trop de rides leur monde est trop

petit

Du lit à la fenêtre puis du lit au fauteuil et puis du lit au lit

Et s’ils sortent encore bras dessus bras dessous tout habillés de raide

C’est pour suivre au soleil l’enterrement d’un plus vieux l’enterrement d’une

plus laide

Et le temps d’un sanglot oublier toute une heure la pendule d’argent

Qui ronronne au salon qui dit oui qui dit non et puis qui les attend

Les vieux ne meurent pas ils s’endorment un jour et dorment trop longtemps

Ils se tiennent par la main ils ont peur de se perdre ils se perdent pourtant

Et l’autre reste là le meilleur ou le pire le doux ou le sévère

Cela n’importe pas celui des deux qui reste se retrouve en enfer

Vous le verrez peut-être vous la verrez parfois en pluie et en chagrin

Traverser le présent en s’excusant déjà de n'être pas plus loin

Et fuir devant vous une dernière fois la pendule d’argent

Qui ronronne au salon qui dit oui qui dit non qui leur dit je t’attends

Qui ronronne au salon qui dit oui qui dit non et puis qui nous attend

Қарт адамдар енді сөйлеспейді немесе кейде ғана көрінбейді

Тіпті бай олар кедей болса да, оларда иллюзия жоқ, тек бір ғана жүрек бар

екіге

Үйде таза тимьянның, лаванданың және кешегі етістіктің иісі шығады

Біз Парижде тұрамыз ба, бәріміз тым ұзақ өмір сүрген кезде провинцияларда тұрамыз

Тым күлгендіктен бе, кешегі күнді айтса да дауыстары шымырлайды

Тым көп жылағаннан кейін көз жасы әлі күнге дейін қабақтарында

Ал егер олар аздап дірілдеп қалса, күміс сағаттың қартаюын көруге болады

Қонақ бөлмеде кім міңгірлейді, кім иә дейді, кім жоқ дейді, мен сені күтемін дейді

Кәрілер енді кітаптары ұйықтап жатқанын армандамайды, олардың пианинолары жабық

Кішкентай мысық өлді жексенбі Мускат енді оларды әндетпейді

Қарттар енді қозғалмайды, олардың ым-ишарасында тым көп әжімдер бар, олардың әлемі де

кішкентай

Төсектен терезеге, содан кейін төсектен орындыққа, содан кейін төсекден төсекке

Ал егер олар әлі де қолтықтап шықса, бәрі қатал киінген

Бұл үлкенді жерлеуді күн астында жалғастыру

ұсқынсызырақ

Ал жылау үшін күміс сағатты бір сағатқа ұмытыңыз

Қонақ бөлмеде кім міңгірлейді, кім иә дейді, кім жоқ дейді, сосын оларды күтеді

Қарттар өлмейді, бір күні ұйықтап, ұйықтап қалады

Олар қол ұстасып, жоғалып кетуден қорқады, бірақ жоғалып кетеді

Ал екіншісі сол жерде қалады, соғұрлым жақсы немесе нашар жұмсақ немесе қатал

Қалған екеуінің қайсысы тозаққа түсетіні маңызды емес

Сіз оны кейде жаңбыр мен қайғыда көресіз

Қазіргі уақыттан өту, әрі қарай болмағаны үшін кешірім сұрау

Алдыңнан соңғы рет күміс маятниктен қаш

Қонақ бөлмеде кім міңгірлейді, кім иә дейді, кім жоқ дейді, мен сені күтемін дейді

Қонақ бөлмеде кім міңгірлейді, кім иә дейді, кім жоқ дейді, сосын бізді кім күтеді