Уходит весна - Илья Чёрт

Когда вдруг небо

Оденет серое пальто,

Мы остановим бег

И сядем слушать ночь.

И мир уснёт,

И птицы спрячут в свои гнёзда

То, что не услышать нам

И не увидеть — как уходит Весна.

Послушай меня, не старайся — тебе её не догнать!

Ей нету дела до тебя!

Она уходит навсегда.

И мир игрушек

Исчезнет в памяти твоей,

И облака вдруг соберутся

В грозовые тучи дней,

Которые спешат

И уносят вдаль твоё слепое детство

И вместе с ним

Туда уходит Весна…

Послушай меня, не старайся — тебе её не догнать!

Ей нету дела до тебя!

Она уходит навсегда.

Когда ты завтра

Проснёшься с ветром в голове,

И ничего не понимая,

Выглянешь в окно,

Увидишь свежие следы,

Уходящие туда,

Куда, наверно,

Постоянно, не спеша

Уходит весна…

Кенеттен аспан

Сұр пальто киген

Біз жүгіруді тоқтатамыз

Ал біз түнді тыңдау үшін отырамыз.

Ал әлем ұйықтап қалады

Ал құстар ұяларына тығылады

Біз естімейтін нәрсе

Көктемнің қалай кеткенін көрмеу үшін.

Мені тыңда, тырыспа - сен оны қуып жете алмайсың!

Ол сені ойламайды!

Ол мәңгілікке кетті.

Және ойыншықтар әлемі

Жадыңызда жоғалып кетіңіз

Ал бұлттар кенет жиналып қалады

Күн күркіреген бұлттарда,

Кім асығады

Ал соқыр балалық шағыңызды алып кетіңіз

Және онымен бірге

Көктем келді...

Мені тыңда, тырыспа - сен оны қуып жете алмайсың!

Ол сені ойламайды!

Ол мәңгілікке кетті.

Сен ертең қашан

Басыңыздағы желмен ояныңыз

Және ештеңе түсінбей

Сіз терезеге қарайсыз

Жаңа іздерді қараңыз

Онда бару

Қайда, мүмкін

Үнемі, баяу

Көктем кетіп жатыр...