Домой бы мне - Илья Чёрт

Я облегчаюсь в тамбуре,

На стреме две подружки,

С лимоном чай, штанов карман,

Там семечки и сушки.

На семь парсеков мертвое ничто,

И ангелы дозорные на вышках,

Ты запахни, родимая, пальтишко,

И плюнь три раза, чтобы повезло.

Я расскажу заветную

Историю, что нашептали

ветры мне полярные

про то, что есть земля,

где лютой стужей стянуто лицо,

где лужи отражают звезд колючки,

где вместо Винни — Пухов в небе тучки,

там тепловоз наш остановит колесо.

Домой бы мне приехать, в ванну завалиться,

Кота за ухом потрепать, да чаю бы напиться,

Свернуться в одеяле, в подушку бы зарыться,

И до весны… и до весны забыться…

Ушами кверху шапка,

Бутылка водки в складчину,

я возвращаюсь домой

К себе на Ленинградчину.

Колеса скрипнут, и вагон пойдет…

И сердце вдруг сожмет, что не остался.

Как жаль, что я с дождем не попрощался,

Но думаю, что он еще зайдет.

И нужно шарить вдоль стены,

Хоть дверь и не предвидится.

Гораздо легче носом в угол

И на всех обидеться.

Хвостом вилять — себя не уважать,

Когда кругом враги и нет подмоги,

И нужно защитить, не «сделать ноги»,

Оскалить зубы, мясо в клочья рвать…

Мен вестибюльде жеңілдетемін,

Іздеуде екі дос қыз,

Лимон шайы, шалбар қалтасы,

Тұқымдар бар және кептірілген.

Жеті парсек өлген ештеңе жоқ,

Ал мұнараларда күзетші періштелер,

Сіз иіссіз, қымбаттым, кішкентай пальто,

Және сәттілік үшін үш рет түкіріңіз.

Ардақтыларға айтамын

Сыбырлаған әңгіме

желдер мен үшін полярлық

жердің не екендігі туралы

қатты суықпен бет қатайған жерде,

шалшықтар жұлдыздардың тікендерін көрсететін жерде,

Аспанда Виннидің орнына бұлттар бар,

сонда біздің локомотив дөңгелекті тоқтатады.

Мен үйге келіп, ваннаға түскім келеді,

Мысықтың құлағының артын сипап, шай ішу үшін,

Көрпеге орап, жастыққа орап,

Көктемге дейін ... және көктемге дейін ұмыту үшін ...

Құлақтары жоғары қалпақ

Әмияндағы бір бөтелке арақ,

мен үйге қайтамын

Ленинград облысында өзіме.

Дөңгелектер сықырлайды, ал көлік кетеді...

Ал оның қалмағанын кенет жүрек қысып қалады.

Жаңбырмен қоштаспағаным қандай өкінішті,

Бірақ ол әлі де келеді деп ойлаймын.

Сіз қабырға бойымен жүгіруіңіз керек,

Есік күтілмесе де.

Бұрыштағы мұрынмен әлдеқайда оңай

Және бәріне ренжітіңіз.

Құйрығыңызды бұлғаңыз - өзіңізді сыйламаңыз,

Жаулар қасында болса, көмек болмаса,

«Аяқ жасау» емес, қорғау керек.

Тістеріңді жалаңаштаңдар, етті жыртып алыңдар...