Детство - Илья Чёрт

Я жил в замечательном доме на окраине Земли,

И наша жопа Мира славилась улыбкой детворы.

У нас не любили негров и американские жевачки,

И после подзатыльников в школе нам задавали домой задачки.

Заходивший случайно к нам во двор уйти мог без ботинок,

А на южном кладбище, что рядом, росло число могилок.

Несли цветы, прощались, и всё начиналось снова…

Мы бились колами двор на двор за случайно брошенное слово.

Давай, браток, на посошок.

Я ухожу, ты знаешь — нету здесь мне места!

Но где б я не был, где б не жил —

Я помню нашу песню о счастливом детстве.

А у меня, по ходу дела, был первый этаж и пошарпаная дверь.

И мимо проходя, стучали в неё все кому не лень.

Мы сидели до утра, я пел им песни, они несли вино,

И поэтому на следующий день в школу не пошёл никто.

Быстро ходит по кругу с чем-то мутным пивная кружка.

Восьмиклассница из нашей школы родила вчера девчушку,

и теперь она уходит на завод считать свои копейки.

В тёмном углу лежат теперь её ручки и линейки.

Давай, браток, на посошок.

Я ухожу, ты знаешь — нету здесь мне места!

Но где б я не был, где б не жил —

Я помню нашу песню о счастливом детстве.

Наши соседи были нам отчаянным примером:

Где выгодно сдать бутылки, как стать лучшим пионером…

А когда врагов было много, мы вызывали мента Серёжу.

Он любил деньги и пил много водки, и шмыгал что-то под кожу.

А теперь у нас много новых домов и новые детишки.

В школе чеком героина они закладывают книжки.

Они курят под партой ганжу и носят в портфеле «плейбой»,

Поэтому я не живу там больше и не хочу домой!

Давай, браток, на посошок.

Я ухожу, ты знаешь — нету здесь мне места!

Но где б я не был, где б не жил —

Я помню нашу песню о счастливом детстве.

Мен жердің шетіндегі тамаша үйде тұрдым,

Ал біздің есек Мир балалардың күлкісімен танымал болды.

Біз қара нәсілділер мен американдық сағызды ұнатпадық,

Ал мектептегі шапалақтан кейін бізге үйде тапсырмалар берілді.

Біздің аулаға кездейсоқ кірген кез келген адам аяқ киімсіз кете алады.

Ал сол маңдағы оңтүстік зиратта бейіттердің саны артқан.

Олар гүл алып, қоштасып, бәрі қайтадан басталды...

Байқаусыз лақтырылған сөз үшін ауладан аулаға қазықпен төбелесетінбіз.

Жүр, аға, жолда.

Мен кетемін, білесің - бұл жерде маған орын жоқ!

Бірақ мен қайда болсам да, қайда тұрсам да -

Бақытты балалық шақ туралы әніміз есімде.

Ал жолда менде бірінші қабат және ескірген есік болды.

Ал қасынан өтіп бара жатып, ерінбегендердің бәрі оны қағады.

Біз таңға дейін отырдық, мен оларға ән айттым, олар шарап әкелді,

Сондықтан ертеңіне ешкім мектепке бармады.

Сыра кружкасы бұлыңғыр бірдеңемен шеңбер бойымен жылдам жүреді.

Кеше мектебіміздің сегізінші сынып оқушысы қыз босанды,

енді ол тиындарын санау үшін зауытқа барады.

Оның қаламдары мен сызғыштары қазір қараңғы бұрышта.

Жүр, аға, жолда.

Мен кетемін, білесің - бұл жерде маған орын жоқ!

Бірақ мен қайда болсам да, қайда тұрсам да -

Бақытты балалық шақ туралы әніміз есімде.

Көршілеріміз бізге үлгі болды:

Бөтелкелерді қай жерде сыйға тарту тиімді, қалай ең жақсы пионер болу керек ...

Ал жау көп болған соң, полицияны Серёжа деп атадық.

Ақшаны жақсы көретін, арақты көп ішетін, терісінің астынан бірдеңені иіскейтін.

Енді бізде көптеген жаңа үйлер мен жаңа балалар бар.

Мектепте олар героин чекі бар кітаптарды ломбардқа қояды.

Олар партаның астында ганжа шегеді және портфельінде ойыншыны алып жүреді,

Сондықтан мен енді ол жерде тұрмаймын және үйге барғым да келмейді!

Жүр, аға, жолда.

Мен кетемін, білесің - бұл жерде маған орын жоқ!

Бірақ мен қайда болсам да, қайда тұрсам да -

Бақытты балалық шақ туралы әніміз есімде.