Дура - Илья Чёрт

Дожди — художники, как прежде, неуклюжие.

Фонарь от ветра тихо вздрагивал над лужею.

Ютился желтый лист по мокрым подоконникам,

А я стоял под уплывающим окном.

И то, что мне лишь 18 осень дарит в дар,

И то, что ветер в голове раздует в сердце жар.

Нам нужно, милая, поговорить о том.

Навряд ли всё тебе скажу потом.

Ой, дура ты, что можешь ревновать!

Ой, дура ты!

Тебе откуда знать,

Где я болтался с неделю до вчера?

Что нам с друзьями уходить служить пора.

Погасишь свет, сказав тем самым, будто спишь уже.

И смысла нет бросать в окно по новой камешек.

Но я то знаю — ты стоишь за занавескою,

И смотришь в темный двор, и смотришь на меня.

Нам нет нужды давать друг другу обещания,

Пойдем побродим в старом парке на прощание.

Три года ты, наверняка, не будешь ждать!

Ну что же я могу тебе сказать?!

Жаңбыр - суретшілер, бұрынғыдай, ебедейсіз.

Жел шамы шалшық үстінде ақырын дірілдеп кетті.

Ылғал терезе беткейлеріне тығылған сары жапырақ,

Ал мен қалқымалы терезенің астында тұрдым.

Ал маған тек 18 күз сыйға тартады,

Ал бастағы жел жүректегі ыстықты үрлейтіні.

Бізге бұл туралы сөйлесу керек, жаным.

Бәрін кейін айтып беретін шығармын.

Әй, ақымақ, қызғаншақ бола аласың ғой!

Әй, ақымақ!

Сіз қалай білесіз

Мен кешеден бір аптадан бері қайда жүрдім?

Менің және менің достарымның қызмет етуге кететін уақыты келді.

Жарықты өшіріп, ұйықтап жатқаныңызды айтыңыз.

Ал жаңа тасты терезеден лақтырудың мағынасы жоқ.

Бірақ мен білемін - сіз шымылдықтың артында тұрсыз,

Ал сен қараңғы аулаға қарап, маған қарайсың.

Бір-бірімізге уәде берудің қажеті жоқ

Қоштасу үшін ескі саябаққа қыдырайық.

Үш жыл күтпейсіз!

Ал, мен саған не айта аламын?!