Les histoires - Daniel Levi

Vos histoires, je n’veux plus y croire

Un jour on se souvient, que ce qui va, revient

La mémoire, c’est le seul espoir

De ne pas retourner au point de départ

J’ai pas grandi, pour la folie, de vérifier

Des histoires aux couleurs chemises noires

J’ai pas envie d’courir, au devant des délires

D’un passé révisé

J’ai pas envie d’mourir, sans changer l’avenir

Espoir ou vanité

J’en appelle À la vérité

Mais l’histoire, faut pas l’effacer

Ce monde À 6000 ans, c’est le grand tournant

Les bonheurs, de sa destinée

Ne dépendent que de ceux qui n’auront pas oublié

J’ai pas grandi, pour la folie, de sacrifier

Une histoire, comme celle de Vucovar

J’ai pas envie d’courir, au devant des délires

D’un passé révisé

J’ai pas envie d’mourir, sans changer l’avenir

Espoir ou vanité

J’en appelle À la vérité

J’ai pas envie d’rougir, de ce bel avenir

Que j’ai promis aux miens

J’ai pas envie d’mentir, en regardant souffrir

Tous ceux qui ont si faim

Qu’ils ne peuvent plus tendre la main

Сіздің әңгімелеріңіз, мен оларға енді сенгім келмейді

Бір күні еске аламыз, не барады, қайтып келеді

Жад - жалғыз үміт

Бастапқы нүктеге оралмау

Мен өскен жоқпын, жындылық үшін, тексеру үшін

Қара көйлек түстеріндегі әңгімелер

Мен алдаудан бұрын жүгіргім келмейді

Түзетілген өткеннен

Мен болашақты өзгертпей өлгім келмейді

Үміт немесе бекершілік

Мен шындыққа жүгінемін

Бірақ тарихты өшірмеу керек

Бұл әлем 6000 жаста, бұл үлкен бетбұрыс

Бақыт, оның тағдыры

Ұмытпайтындарға ғана тәуелді бол

Мен жындылық үшін, құрбан болу үшін өскен жоқпын

Вуковар сияқты әңгіме

Мен алдаудан бұрын жүгіргім келмейді

Түзетілген өткеннен

Мен болашақты өзгертпей өлгім келмейді

Үміт немесе бекершілік

Мен шындыққа жүгінемін

Мен бұл әдемі болашақтың қызарғым келмейді

Мен өзімді уәде еткенмін

Қиналғанды ​​көріп, өтірік айтқым келмейді

Сондай аш жүргендердің бәрі

Олар бұдан былай қол жеткізе алмайды