Чёрные вороны - Аркона

Под ногами дрогнула мать — земля,

Покачнулся свет бытия.

Слезы льет небо хмурое,

Настает утро кровавое!

Мир одолели вороны черные.

Слезы горели, как листья в пламени.

Вот и явилось время кровавых будней.

Тьма обуяла землю — матушку!

Крики жертв темноты

Канули в объятьях мглы.

Меркнут глазницы,

Ждут Перуницу.

Обагрилось зелено поле,

Слившись с закатом ярым.

Спотыкались кони.

В сердце пламя разожги,

С Русью мы все едины.

С верой на врага иди,

Мы непобедимы!

И Перуну вознеси

Требу от наших братьев.

Бог дружинный, помоги

Не погибнуть рати!

Закатились к небу очи светлые,

Залила землю кровинушка.

Сердце знает, что где — то далеко

Дома ждут, плачут невестушки.

Крики жертв темноты

Канули в объятьях мглы.

Меркнут глазницы,

Ждут Перуницу

Вновь доносится весть по ветру,

Через бури и грозы,

С неба льются слезы.

Табан астында тербелген ана – жер,

Өмірдің нұры тербелді.

Көз жасы мұңды аспанда,

Қанды таң келе жатыр!

Қара қарғалар әлемді жаулап алды.

Жалындаған жапырақтардай көз жасы өртенді.

Сонымен, күнделікті өмірдің қанды уақыты келді.

Жерді қараңғылық орап алды – ана!

Қараңғылық құрбандарының айқайы

Тұман құшағына батып.

Көздер күңгірттеніп,

Перуниканы күтуде.

Дала жасыл,

Жалындаған күннің батуы.

Жылқылар сүрінді.

Жүрегіңдегі отты лаулап,

Біз бәріміз Ресеймен бірміз.

Сеніммен жауға аттан,

Біз жеңілмейтінбіз!

Және Перунды көтеріңіз

Мен ағаларымыздан талап етемін.

Алла разы болсын, көмектес

Өлме!

Жарқыраған көздері аспанға ауды,

Қан жерді басып кетті.

Жүрек мұны алыстан біледі

Үйде келіндері жылап күтіп отыр.

Қараңғылық құрбандарының айқайы

Тұман құшағына батып.

Көздер күңгірттеніп,

Перуниканы күтуде

Тағы да жаңалық желмен жеткізіледі,

Дауылдар мен найзағайлар арқылы

Аспаннан көз жасы төгіліп жатыр.