Как-будто ты любишь - Кирилл Комаров

Я завожу будильник на восемь,

Я просыпаюсь без четверти шесть.

Пью растворимый кофе — безвкусная смесь.

Не знаю, кем я буду, но знаю, кто есть,

Ведь я живу как будто,

Как будто ты всё ещё здесь…

Я еду полчаса до работы,

И целый час с работы домой.

Невозмутим, как будто, на кухне пустой

Я буду мыть посуду холодной водой,

Я буду жить как будто,

Как будто ты рядом со мной…

И кто-то скажет: «Это свобода!»,

А кто-то скажет: «Это западня!»,

А я не жду ни чуда, ни нового дня,

И я навряд ли буду тут что-то менять,

Ведь я живу как будто,

Как будто ты любишь меня.

Как будто ты любишь…

Да, я живу, как будто,

Как будто ты любишь меня…

Мен оятқышты сегізге қойдым

Мен алтыға төрттен бірде оянамын.

Мен еритін кофе ішемін - дәмсіз қоспа.

Мен кім болатынымды білмеймін, бірақ мен кім екенімді білемін,

Ақыр соңында, мен сияқты өмір сүремін

Сіз әлі осында сияқтысыз ...

Мен жұмысқа жарты сағат жол жүремін,

Және жұмыстан үйге толық сағат.

Бос ас үйдегідей, мазасыз

Ыдыстарды салқын сумен жуамын,

сияқты өмір сүремін

Менің қасымда тұрғандай...

Ал біреу: «Бұл бостандық!» дейді.

Сонда біреу: «Бұл қақпан!» дейді.

Мен ғажайыпты да, жаңа күнді де күтпеймін,

Мен мұнда ештеңені өзгерте алмаймын,

Ақыр соңында, мен сияқты өмір сүремін

Сен мені сүйгендей.

Сүйгеніңіз сияқты...

Иә, мен сияқты өмір сүремін

Сен мені сүйгендей...