За высокой горой - Кирилл Комаров

За высокой горой да за синей рекой,

За болотными топями, под снежными хлопьями

Дом стоит ледяной.

А вокруг никого.

Кроме рысей да сов.

Полночь за полночью.

Ты молишь о помощи,

Дверь заперев на засов.

Я нёс тебе чистый огонь

Из волшебного города.

Ты тронь это пламя рукой:

Хочешь быть околдованной --

Будь околдована мной.

То не ветер шумит.

То не вьюга ревёт.

Это волки с медведями спор ведут с ведьмами,

Кто меня первым убьёт.

За высокой горой да за синей рекой

Посредине трясины стоят две осины:

Мол, сам решай, на какой…

Я не сгину в пути.

Я уйду от погони.

Звери голодные, зимы болотные не погубят огонь!

Ибо ты меня ждёшь.

Ты закована в лёд.

Ты -- та, кто меня убьёт.

Я нёс тебе чистый огонь из волшебного города.

Ты тронула пламя рукой: то не ты околдована --

Это я околдован тобой.

Биік тау арты мен көк өзеннің ар жағында,

Батпақтардың артында, қар бүршіктерінің астында

Үй мұздай.

Ал айналада ешкім жоқ.

Сілеусін мен үкіден басқа.

Түн ортасынан кейін түн ортасы.

Сіз көмек сұрап дұға етесіз

Есік болтты.

Мен саған таза от әкелдім

Сиқырлы қаладан.

Сіз бұл жалынды қолыңызбен ұстайсыз:

Сіз сиқырланғыңыз келе ме -

Маған сиқырлан.

Бұл желдің шуы емес.

Бұл бұрқыраған боран емес.

Бұл бақсылармен айтысып жатқан аюлары бар қасқырлар,

Мені бірінші кім өлтіреді.

Биік таудың арты мен көк өзеннің ар жағында

Батпақтың ортасында екі көктерек бар:

Қайсысын өзіңіз шешіңіз...

Мен бұл жолда өлмеймін.

Мен қууды тастаймын.

Жануарлар аш, батпақты қыс отты жоймайды!

Себебі сен мені күтіп жүрсің.

Сіз мұзға оранғансыз.

Мені өлтіретін сенсің.

Мен саған сиқырлы қаладан таза от әкелдім.

Сіз жалынды қолыңызбен ұстадыңыз: онда сіз сиқырланбайсыз -

Сенің сиқырлаған менмін.