Nein, Meine Söhne Geb' Ich Nicht! - Reinhard Mey

Ich denk‘, ich schreib‘ euch besser schon beizeiten

Und sag‘ euch heute schon endgültig ab.

Ihr braucht nicht lange Listen auszubreiten,

Um zu sehen, dass ich auch zwei Söhne hab‘.

Ich lieb‘ die beiden, das will ich euch sagen,

Mehr als mein Leben, als mein Augenlicht,

Und die, die werden keine Waffen tragen,

Nein, meine Söhne geb‘ ich nicht!

Ich habe sie die Achtung vor dem Leben,

Vor jeder Kreatur als höchsten Wert,

Ich habe sie Erbarmen und Vergeben

Und wo immer es ging, lieben gelehrt.

Nun werdet ihr sie nicht mit Hass verderben,

Keine Ziele und keine Ehre, keine Pflicht

Sind‘s wert, dafür zu töten und zu sterben,

Nein, meine Söhne geb‘ ich nicht!

Ganz sicher nicht für euch hat ihre Mutter

Sie unter Schmerzen auf die Welt gebracht.

Nicht für euch und nicht als Kanonenfutter.

Nicht für euch hab‘ ich manche Fiebernacht

Verzweifelt an dem kleinen Bett gestanden,

Und kühlt‘ ein kleines glühendes Gesicht,

Bis wir in der Erschöpfung Ruhe fanden,

Nein, meine Söhne geb‘ ich nicht!

Sie werden nicht in Reih‘ und Glied marschieren

Nicht durchhalten, nicht kämpfen bis zuletzt,

Auf einem gottverlass‘nen Feld erfrieren,

Während ihr euch in weiche Kissen setzt.

Die Kinder schützen vor allen Gefahren

Ist doch meine verdammte Vaterpflicht,

Und das heißt auch, sie vor euch zu bewahren!

Nein, meine Söhne geb‘ ich nicht!

Ich werde sie den Ungehorsam lehren,

Den Widerstand und die Unbeugsamkeit,

Gegen jeden Befehl aufzubegehren

Und nicht zu buckeln vor der Obrigkeit.

Ich werd‘ sie lehr‘n, den eig‘nen Weg zu gehen,

Vor keinem Popanz, keinem Weltgericht,

Vor keinem als sich selber g‘radzustehen,

Nein, meine Söhne geb‘ ich nicht!

Und eher werde ich mit ihnen fliehen,

Als dass ihr sie zu euren Knechten macht,

Eher mit ihnen in die Fremde ziehen,

In Armut und wie Diebe in der Nacht.

Wir haben nur dies eine kurze Leben,

Ich schwör‘s und sag‘s euch g‘rade ins Gesicht,

Sie werden es für euren Wahn nicht geben,

Nein, meine Söhne geb‘ ich nicht!

Мен сізге уақытында жазғаным жөн деп ойлаймын

Ал бүгін қош айт.

Ұзын тізімдерді таратудың қажеті жоқ,

Менің де екі ұлым бар екенін көру үшін.

Мен екеуін де жақсы көремін, соны айтқым келеді

Өмірімнен, көзімнен артық,

Ал қару ұстамайтындар

Жоқ, мен ұлдарымды бермеймін!

Мен оның өмірді құрметтеймін,

Ең жоғары құндылық ретінде әрбір жаратылыстың алдында,

Мен оларды кешіремін және кешіремін

Қайда жүрсе де сүюді үйренді.

Енді сіз оларды жек көрушілікпен бұзбайсыз,

Мақсат пен абырой, міндет жоқ

Өлтіруге және өлуге тұрарлық

Жоқ, мен ұлдарымды бермеймін!

Әрине, оның анасы сен үшін емес

Ол ауырып туылды.

Сізге және зеңбірек жем ретінде емес.

Менде саған көп ыстығы бар түн жоқ

Үмітсіз шағын төсек жанында тұрды

Кішкене жарқыраған бетті салқындатады,

Біз шаршаған тыныштық тапқанша,

Жоқ, мен ұлдарымды бермеймін!

Олар қатардағы шеруге шықпайды

Шыдамаңыз, соңына дейін күреспеңіз

Құдай сақтамаған далада қатып өлу

Сіз жұмсақ жастықтарға жайғасып жатқанда.

Балаларды барлық қауіп-қатерден сақтаңыз

Бұл менің әкемнің міндеті

Бұл сонымен қатар оларды сізден сақтауды білдіреді!

Жоқ, мен ұлдарымды бермеймін!

Мен оларға бағынбауды үйретемін

Қарсылық пен икемсіздік

Әрбір бұйрыққа қарсы шығу

Әрі билікке бас имейді.

Мен оларға өз жолымен жүруді үйретемін,

Қияметсіз, қияметсіз,

Өзінен басқа ешкімге қарсы тұру

Жоқ, мен ұлдарымды бермеймін!

Мен олармен бірге тезірек қашамын,

Оларды құлдарыңа айналдырсаңдар,

Олармен шетелге барғаннан гөрі,

Кедейлікте және түнде ұрылар сияқты.

Бізде бір ғана қысқа ғұмыр бар

Мен ант етемін және мен сізге тікелей бетіңізге айтамын

Олар оны сіздің ақылсыздығыңызға бермейді

Жоқ, мен ұлдарымды бермеймін!