Я помню вечер - Юрий Морфесси

Я помню вечер — в доме спали,

Лишь мы с тобою, мой милый друг,

В аллее трепетно дрожали

За каждый шорох, каждый звук.

Руки пожатье, полуслово,

А в доме тихо, нет огня,

И только с неба голубого

Луна глядела на меня.

Я помню вечер, тускло зало,

Мерцали свечи впереди,

А на столе она лежала,

Скрестивши руки на груди.

В углу от горя рокового

Рыдал я, жизнь свою кляня.

Все так же с неба голубого

Луна светила на меня.

Свидетель жизни неудачной,

Ты ненавистна мне, луна,

Так не гляди в мой терем мрачный,

В решетку узкого окна.

И не буди того нескромно,

Что улеглось уж так давно,

Пускай на небе будет темно,

Как и в душе моей темно.

Кеш есімде - олар үйде ұйықтады,

Тек сен және мен, қымбатты досым,

Аллеяда қалтырап

Әрбір сыбдыр, әр дыбыс үшін.

Қол алысып, жарты сөз,

Үй тыныш, от жоқ,

Және тек көк аспаннан

Ай маған қарады.

Кеш есімде, зал бұлыңғыр,

Алда шамдар жыпылықтайды

Ал ол үстелде жатты,

Қолдарыңызды кеудеңізде айқастыру.

Өлімге толы қайғыдан бұрышта

Мен өмірімді қарғап жыладым.

Көк аспаннан бәрі бірдей

Ай маған жарқырап тұрды.

Сәтсіз өмірдің куәсі

Мен сені жек көремін, ай,

Сондықтан менің мұңды мұнарама қарама,

Тар терезенің торларына.

Және ұятсыз болмаңыз

Сонша уақыт бұрын не болды

Аспанда қараңғылық болсын

Менің жанымда қараңғылық сияқты.