Обидно, досадно - Юрий Морфесси

Вот хмурые будни, осенние слезы,

Мечты о прошедшем и старческий стон.

Где дни беззаботные, светлые грезы?

Их нет — это был лишь обманчивый сон.

Припев: Обидно, досадно до слез и до мученья,

Что в жизни так поздно я встретился с тобой.

Что в жизни так поздно я встретился с тобой.

Как раньше любил я цыганские пляски

И тройки лихие, и хмельный угар.

Всё кануло в вечность, как в призрачной сказке,

Один я без ласк и без сладостных чар.

Черную розу, эмблему печали,

В последнюю встречу вы мне принесли,

Мы оба молчали, так плакать хотелось,

И счастья прошедшего было так жаль.

Міне, мұңды жұмыс күндері, күздің көз жасы,

Өткеннің армандары мен кәрілік ыңырсы.

Алаңсыз, жарқын арман күндері қайда?

Олар олай емес - бұл тек алдамшы арман болды.

Қайырмасы: Ұят, көз жасын тітіркендіреді, азап шегеді.

Өмірімде сенімен кеш кездескенім.

Өмірімде сенімен кеш кездескенім.

Мен сығандардың биін қалай жақсы көретінмін

Және үш есе ұшқын, және мас ашуланшақтық.

Бәрі елес ертегідегідей мәңгілікке батып кетті,

Еркелетусіз, тәтті сүйкімділіксіз жалғызбын.

Қара раушан, қайғының эмблемасы

Соңғы кездесуде сен мені әкелдің

Екеуміз де үнсіз қалдық, сондықтан жылағымыз келді

Ал кешегі бақыт өте өкінішті.