Bağlaç Gibi - Yeis Sensura, Sehabe

Üşenmeden rüzgarda savrulan saç gibisin!

Sen mahpusta gün, çölde su ya da oruçta beklenen aş gibisin

Her yıl başı üzüldüğüm, alnıma çizik atan yaş gibisin

Ben cümlede tek başına anlamsız bağlaç gibiyim

Uçurumları seviyorum, kanatların canı Cehennem’e

Nietzsche korktuğundan beri beğenmem hep

Toplum ne der, ne düşünür bakmak sızı

Zeki, çevik ve de ahlaksızım

Özgürlük, tek inancım o

Etraf dürüst olmayan hep yalancı doldu

Dur pişmanlık… Hep mi yağcı o?

Geri dönmeyeceğim bir yola ihtiyacım yok

Derdi yok her piyon

Şimdi yok gelmiyor

Ben de yorgun gibiyim anlıyor değil…

Harbi n’oldu demezler, mağlup oldum gene ben

Bırak solsun kelebek

Biliyorsun gene de

Ama unutmak mı daha sık

Bak, insan vefasız

Üzülmek ve dahası, varken vedası

Böyledir velhasıl, lan Allah’ın belası!

Kafka gibi sonradan anılmak mı?

Kalsın!

Sakın deme kahretsin niye bak

Kötü, iyi fark edilsin diye var

Beni zekiler anlar

Ama benim sinir katsayım fazla

Öfkemden güzel gökdelen olur

Yakalarsam susturuca’m ötmeden onu

Beni gördükçe yüzün kin tutar, dizin kir

Savaş değil, barış değil, seviş değil bizimki

Çoğu beni iyi sanar

El sallar hayat…

Yanımdaymış mutluluk, hiç sanmam

Burada insem bari;

Çünkü sevmiyorum, sürüyle insan var

Üşenmeden rüzgarda savrulan saç gibisin!

Sen mahpusta gün, çölde su ya da oruçta beklenen aş gibisin

Her yıl başı üzüldüğüm, alnıma çizik atan yaş gibisin

Ben cümlede tek başına anlamsız bağlaç gibiyim

Vazgeçmek kolay, gitmektir zor olan

Biz yaşamak için bir ömür bekledik

Yaşım 27, kayboluyor renklerim

Genel geçer doğruları reddedip

Bu yüzden değersiz bir cümlenin yüklemiyim

Eskiden isterdim kimseye görünmeyim

Şimdi önündeyim, çıkarttım hayat gömleğini

Ner’desin be ölüm meleği?

Sorun değil günah çıkartmak

Ve samimi değil pişmanlık çakılan bir uçakta

Karanlıkta yüzmek istiyorum sadece

Gözlerimi kapatıp, kanat çırpmak

Sizden değilim demek, umuda meğilim ben hep

Umut denen acaba sadece beynimde mi?

Bunlar saygı duymadığın hislerdir

Oysa bir tek sarılıp uyumak isterdim

Çoğu beni iyi sanar

El sallar hayat…

Yanımdaymış mutluluk, hiç sanmam

Burada insem bari;

Çünkü sevmiyorum, sürüyle insan var

Üşenmeden rüzgarda savrulan saç gibisin!

Sen mahpusta gün, çölde su ya da oruçta beklenen aş gibisin

Her yıl başı üzüldüğüm, alnıma çizik atan yaş gibisin

Ben cümlede tek başına anlamsız bağlaç gibiyim

Суық болмай желге ұшып кеткен шашқа ұқсайсың!

Түрмедегі күн, шөлдегі су немесе оразадағы ас сияқтысың.

Маңдайымды тырнап, жыл сайын қайғыратын жасымдайсың

Мен сөйлемдегі жалғыз мағынасыз жалғау сияқтымын

Сүйемін тұңғиықты, Қанатты тозаққа

Ницше қорқатындықтан, мен үнемі ұнатпайтынмын

Қоғамның не айтатынына, не ойлайтынына қараудың өзі ауырады.

Мен ақылдымын, ептімін және азғынмын

Бостандық, бұл менің жалғыз сенімім

Айналасы намыссыз, әрқашан өтірікшілерге толы

Өкінішті тоқтатыңыз... Ол әрқашан майшы ма?

Маған қайтар жолдың қажеті жоқ

Бұл маңызды емес, әрбір пешка

Енді келмейді

Мен де шаршадым, түсінбейді...

Не болды айтпайды, мен тағы жеңілдім

көбелек өлсін

Білесің ғой бірақ

Бірақ жиі ұмытыңыз

Қарашы, адам опасыз

Қайғы және оның үстіне, бар кезде қоштасу

Міне осылай, қысқасы, құдайдың қарғыс атсын!

Кафка сияқты кейінгі ой?

жалғастыр!

Неге қарап тұрсың деп айтпа

Жамандық сонда, жақсылық байқалатындай

Мені ақылды адамдар түсінеді.

Бірақ менің жүйкем тым жоғары

Менің ашуымнан ол әдемі зәулім ғимаратқа айналады

Егер мен оны ұстап алсам, ол айқайлағанша аузын жауып тастаймын

Мені көрсең жүзің кек, тізең кір

Бұл соғыс емес, бейбітшілік емес, махаббат емес, бұл біздікі

Көбісі мені жақсы деп ойлайды

Өмір қол алысады...

Бақыт қасымда, олай ойламаймын

Осы жерден түсейік;

Маған ұнамайтындықтан, адамдар көп

Суық болмай желге ұшып кеткен шашқа ұқсайсың!

Түрмедегі күн, шөлдегі су немесе оразадағы ас сияқтысың.

Маңдайымды тырнап, жыл сайын қайғыратын жасымдайсың

Мен сөйлемдегі жалғыз мағынасыз жалғау сияқтымын

Бас тарту оңай, кету қиын

Біз өмір сүруді өмір бойы күттік

Менің жасым 27-де, түсім солып барады

жалпы ақиқатты жоққа шығару

Сол себепті мен түкке тұрғысыз сөйлемді жүктемеймін

Ешкімге көрінбесе екен деп армандайтынмын

Енді мен алдыңда, Өмірдің көйлегін шешіп алдым

Қайдасың, өлім періштесі?

Мойындау жақсы

Ал өкінішпен құлаған ұшақта, шын емес

Мен тек қараңғыда жүзгім келеді

Көзімді жұмып, қанатымды қағып

Мен сендердің бірің емеспін деп, үмітсіз емеспін

Үміт тек менің миымда ма?

Бұл сіз сыйламайтын сезімдер

Мен жалғыз құшақтап ұйықтағым келеді.

Көбісі мені жақсы деп ойлайды

Өмір қол алысады...

Бақыт қасымда, олай ойламаймын

Осы жерден түсейік;

Маған ұнамайтындықтан, адамдар көп

Суық болмай желге ұшып кеткен шашқа ұқсайсың!

Түрмедегі күн, шөлдегі су немесе оразадағы ас сияқтысың.

Маңдайымды тырнап, жыл сайын қайғыратын жасымдайсың

Мен сөйлемдегі жалғыз мағынасыз жалғау сияқтымын