Cennet Bekçisi - Sehabe

Beni düşlerime gömün, gülüşlerimdeki solmuş papatya falımla

Seviyor, sevmiyor artık ne önemi var

Umut denen yalancı karanlıktan siyah

Her yer karanlık, herkes yabancı

Zamanı durdurun dönmesin bu dünya

İçimde büyük bir sızı kalbi sıkıştırır

Nefes almak can yakar canımdan ayrı

Tadım tuzum bir damla yok, yarım kaldım

Yanaklarım kurur mu, diner mi bu yağmur?

Kader gözüme bağlamış gökkuşağını

Siyahlarda ıslanan körebe oyunu benim

Meleğim inanmak istemem söyle nerdesin?

(-Öhö öhö)

Demek hayat bu kadar basit

Kader, kısmet yazılan çekilir tamam dedik nasip

«Ama olmuyor be» demekle olmuyor

Susmak bile asil değil tüm cevaplar sefil

Sabır selamet ayrı gayrı sen ve ben gibi

Ölüm yalnızlık kokan karanlık bir zifir

Göz göletlerimde can bulurken nilüfer

Karlar yağar ölüm soğuk ve ben küçük bir kardelen

Anlatamaz cümleler.

Hali bitap herif ben

Ayaz vurursa yalnızlığa üşümez mi kardelen

Uğurlamakta karanfiller bir meleği

Susmak eylemsizliğimin en büyük eylemi

Hüzün kokuyor tertemiz, el kol bağlı çaresiz

Gözlerimden gitmiyor, kirpiklerimi sardı sis

Tanınamayacak kadar yıkık, dağılmış haldeyim

Sormadılar «kimsiniz?»

Zaten ben bir kimsesiz

Түсімде мені көміп, Күлімсіреген гүліммен

Ұнады, сүймейді, енді оның не қатысы бар?

Үміт деп аталатын жалған қараңғылықтан қара

Әр жер қараңғы, бәрі бөтен

Уақытты тоқтат, бұл дүниенің айналуына жол берме

Ішімдегі бір ауыр дерт жүректі қысады

Жанымнан бөлек тыныс алу ауырады

Менің дәм тататын тұзымның бір тамшысы да жоқ, мен жарты жолда қалдым

Менің жақтарым кеуіп кете ме, әлде бұл жаңбыр басыла ма?

Тағдыр кемпірқосақты көзіме байлады

Мен қараға малынған соқыр ойынмын

Періштем сенгім келмейді, айтшы сен қайдасың?

(-Жөтел жөтел)

Демек, өмір өте қарапайым

Тағдыр, тағдыр, не жазылса алынады, жарайды дедік

«Бірақ олай емес» деумен болмайды.

Тіпті үндемеу де асыл емес, барлық жауаптар аянышты

Сабыр, тыныштық, сіз бен біз сияқты

Өлім - жалғыздық иісін аңқыған қараңғы шымшық

Менің көздерім менің тоғандарымда, лотоста өмір сүріп жатқанда

Қар жауады, өлім салқын, мен кішкентай қар түйірімін

Түсініксіз сөйлемдер.

Әлі таусылдым

Аяз соқса, жалғыздыққа қаршыға суық болмай ма?

Қалампырлар періштемен қоштасады

Үнсіздік - менің әрекетсіздігімнің ең үлкен әрекеті

Мұң иісі, таза, қол байлаулы, шарасыз

Көзімнен кетпейді, кірпігімді тұман басып қалды

Мен танымастай сындым

Олар «сен кімсің?» деп сұраған жоқ.

Мен бәрібір үйсізбін