Нюркина песня - Янка Дягилева

Разложила девка тряпки на полу,

Раскидала карты-крести по углам,

Потеряла девка радость по весне,

Позабыла серьги-бусы по гостям.

По глазам колючей пылью белый свет,

По ушам фальшивой трелью белый стих,

По полям дырявой шалью белый снег,

По утрам усталой молью белый сон.

Развернулась бабской правдою стена,

Разревелась, раскачалась тишина,

По чужим простым словам, как по рукам,

По подставленным ногам, по головам.

А в потресканном стакане старый чай,

Не хватило для разлёту старых дел,

Фотографии, там звёздочки и сны,

Как же сделать, чтоб всем было хорошо.

Всё, что было, всё что помнила сама,

Смeл котейка с подоконника хвостом,

Приносили женихи коньячок,

Объясняли женихи, что почём.

Кто под форточкой сидит — отгоняй,

Ночью холод разогнался с Оби,

Вспоминай почаще солнышко своё…

То не ветер ветку клонит,

Не дубравушка шумит.

Қыз шүберекті еденге жайып жіберді,

Бұрыштардағы шашыраңқы карталар-кресттер,

Қыз көктемде қуанышынан айырылды,

Қонақтарға сырға-моншақтарды ұмытып кетіппін.

Тікенді шаңның көзінде ақ нұр,

Жалған триллимен құлаққа ақ өлең,

Шұңқыр орамалмен егістікте ақ қар,

Таңертең шаршаған көбелек ақ түс көреді.

Қабырға әйелдің шындығы сияқты ашылды,

Тыныштық шулады,

Басқа адамдардың қарапайым сөздері бойынша, қолмен сияқты,

Ауыстырылған аяқтарда, бастарда.

Жарылған стакан ескі шайда,

Ескі істерді кеңейту жеткіліксіз,

Фотосуреттер, жұлдыздар мен армандар бар,

Барлығын қалай жақсы сезінуге болады.

Мұның бәрі, менің есімде қалғаным,

Терезеден мысықты құйрығымен сыпырды,

Күйеу жігіттер коньяк әкелді,

Талапкерлер қанша екенін түсіндірді.

Терезенің астында кім отырады - кетіңіз,

Түнде суық Обьтан тарады,

Күніңізді жиі еске түсіріңіз ...

Бұтақты бүгетін жел емес,

Емен ағашы шу шығармайды.