Рижская - Янка Дягилева

А ты кидай свои слова в мою прорубь,

Ты кидай свои ножи в мои двери,

Свой горох кидай горстями в мои стены,

Свои зерна в зараженную почву.

На переломанных кустах клочья флагов,

На перебитых фонарях обрывки петель,

На обесцвеченных глазах мутные стекла,

На обмороженной земле белые камни.

Кидай свой бисер перед вздернутым рылом,

Кидай пустые кошельки на дорогу,

Кидай монеты в полосатые кепки,

Свои песни в распростертую пропасть.

В моем углу засохший хлеб и тараканы,

В моей дыре цветные краски и голос,

В моей крови песок мешается с грязью,

А на матрасе позапрошлые руки.

А за дверями роют ямы для деревьев,

Стреляют детки из рогатки по кошкам,

А кошки плачут и кричат во все горло,

Кошки падают в пустые колодцы.

А ты кидай свои слова в мою прорубь,

Ты кидай свои ножи в мои двери,

Свой горох кидай горстями в мои стены…

Ал сен сөздеріңді менің шұңқырыма тастайсың,

Пышақтарыңды менің есігімнің алдына лақтырасың

Қабырғаларыма бір уыс бұршақ тастаңыз,

Сіздің дәндеріңіз жұқтырған топыраққа.

Сынған бұталарда жалаулардың сынықтары,

Сынған шамдарда ілмектердің үзінділері бар,

Түссіз көздерде бұлтты көзілдірік,

Аяз жердегі ақ тастар.

Төңкерілген тұмсықтың алдына моншақтарды тастаңыз,

Жолға бос әмияндарды тастаңыз

Монеталарды жолақ қалпақшаларға тастаңыз

Олардың әндері ашық тұңғиыққа.

Менің бұрышымда кептірілген нан мен тарақан

Менің тесігімде түрлі-түсті бояулар мен дауыс бар,

Қанымда құм аралас,

Ал соңғы қолдар алдында матраста.

Есіктердің артында ағаштар үшін шұңқырлар қазып жатыр,

Балалар мысықтарға ротадан атып жатыр,

Ал мысықтар жылап, айқайлайды,

Мысықтар бос құдықтарға түседі.

Ал сен сөздеріңді менің шұңқырыма тастайсың,

Пышақтарыңды менің есігімнің алдына лақтырасың

Бұршақтарды уыс-уыспен менің қабырғаларыма лақтырыңыз ...