Город детства - Владимир Захаров

Когда в душе я заскучаю,

Пройдя по памяти своей,

Я город детства вспоминаю

И лица преданных друзей.

Мне не забыть свой дворик старый,

Где из окна зовёт домой

Меня, как прежде, голос мамы,

До боли близкий и родной.

Припев:

Уносит памяти река

Меня к родимым берегам

И на душе становится теплей.

Уносит памяти река,

Но как ты стала далека,

Родная пристань, юности моей.

Когда стучится дождь устало

И в окнах снова гаснет свет,

Я со стены сниму гитару,

И вспомню песни юных лет.

И прочь уйдёт тоска на сердце,

И рвётся вновь душа моя,

В далёкий край, в мой город детства,

Где ждут меня мои друзья.

Припев:

Уносит памяти река

Меня к родимым берегам

И на душе становится теплей.

Уносит памяти река,

Но как ты стала далека,

Родная пристань, юности моей.

Уносит памяти река

Меня к родимым берегам

И на душе становится теплей.

Уносит памяти река,

Но как ты стала далека,

Родная пристань, юности моей.

Жан дүниемде жалықтырғанда,

Жадыңыздан өтіп,

Балалық шақтың қаласы есімде

Ал адал достардың жүздері.

Мен ескі ауламды ұмыта алмаймын,

Терезеден үйге қоңырау шалатын жер

Мен, бұрынғыдай, анамның дауысы,

Жақын және қымбаттым.

Хор:

Өзен жадыны алып кетеді

Мен туған жағалауыма

Ал жан жылуы артады.

Өзен жадыны алып кетеді

Бірақ сіз қаншалықты алыс болдыңыз

Туған марина, менің жастық шағым.

Жаңбыр шаршап соғып тұрғанда

Ал терезелерде жарық қайтадан сөнеді,

Мен гитараны қабырғадан аламын,

Ал жастық шағымның әндері есімде.

Ал жүректегі сағыныш кетеді,

Ал менің жаным қайтадан бұзылады

Алыс елге, балалық шағым қалаға,

Мені достарым күтіп тұрған жерде.

Хор:

Өзен жадыны алып кетеді

Мен туған жағалауыма

Ал жан жылуы артады.

Өзен жадыны алып кетеді

Бірақ сіз қаншалықты алыс болдыңыз

Туған марина, менің жастық шағым.

Өзен жадыны алып кетеді

Мен туған жағалауыма

Ал жан жылуы артады.

Өзен жадыны алып кетеді

Бірақ сіз қаншалықты алыс болдыңыз

Туған марина, менің жастық шағым.