Подземка - Владимир Захаров, Рок-острова

На могилу снег тихонько падал,

Укрывая деревянный крест.

Парень с поседевшими висками

Одиноко смотрит в даль небес.

На погосте грустно и спокойно,

Жизнь не потревожит тишину.

Только голос парня отрешенно

Говорит чуть слышно в пустоту…

Мама, мама, что ж ты не встречаешь сына?

Я вернулся с жуткой той войны.

Мама, я все делал так, как ты учила:

Не убей, не лги, не укради.

Вспоминает он московский дворик,

Маму у раскрытого окна.

Ты служи, сынок, и не волнуйся,

Только не волнуйся за меня

За тебя, родной, молиться стану,

Чтобы не обуглилась душа,

Чтоб сердце вдруг не стало черствым.

Помни, что добро сильнее зла.

Он попал в Чечню и много видел

Горя разного и зла.

Легкой не была его дорога,

Но молитва мамы берегла…

Қар ақырын жауды қабірге,

Ағаш крестті жабу.

Сұр храмдары бар жігіт

Жалғыздық аспанның алыстығына қарайды.

Зиратта бұл қайғылы және тыныш,

Тыныштықты өмір бұзбайды.

Тек жігіттің даусы өшіп қалады

Ол бос жерде аздап естіліп сөйлейді ...

Мама, мама, неге ұлыңызды кездестірмейсіз?

Мен сол сұрапыл соғыстан оралдым.

Анашым, мен бәрін сіз үйреткендей істедім:

Өлтірме, өтірік айтпа, ұрлама.

Ол Мәскеу ауласын есіне алады,

Анам ашық терезеде.

Сен қызмет етесің, балам, уайымдама

Тек мен үшін алаңдама

Сен үшін, қымбаттым, мен дұға етемін,

Жан күйіп кетпеуі үшін,

Жүректің кенет тозып кетпеуі үшін.

Жақсылық жамандықтан күшті екенін ұмытпа.

Шешенстанға келіп, көпті көрді

Түрлі және зұлымдық.

Оның жолы оңай болған жоқ,

Бірақ ананың дұғасы қорғанды ​​...