Я не пойму... - Владимир Захаров, Рок-острова

Мне не хватает твоего тепла,

Твоей любви и нежности желаю,

Ты не любила, вовсе не ждала,

А я тебя признаньями терзаю…

В тебе нет жалости, к чему вся эта ложь?

Ты и любви, наверное, не знаешь.

Ты никому надежды не даешь

И никого улыбкой не спасаешь

Я не пойму, как ты не устаешь

Идти одна всю эту длинную дорогу.

Ты будто крест таинственный несешь

И поклоняешься неведомому богу

И с неприступной этой высоты

На всех своих поклонников взирая,

Кого-нибудь приносишь в жертву ты,

Ни нежности, ни жалости не зная

Сенің жылуыңды сағындым

Сізге махаббат пен нәзіктік тілеймін,

Сен сүймедің, мүлде күтпедің,

Ал мен сені мойындаумен қинаймын...

Сізде аяушылық жоқ, мұның бәрі неге өтірік?

Сіз де махаббатты білмейтін шығарсыз.

Сіз ешкімге үміт бермейсіз

Ал сен күліп ешкімді құтқармайсың

Қалай шаршамайсың, түсінбеймін

Осы ұзақ жолмен жалғыз жүріңіз.

Сіз жұмбақ крест алып жүрген сияқтысыз

Және белгісіз құдайға табыну

Және осы алынбас биіктен

Барлық жанкүйерлеріңізге қарап,

Сіз біреуді құрбан етесіз

Нәзіктікті де, аяушылықты да білмеу