Вика - Владимир Захаров, Рок-острова

Черная машина, в ней она.

Над домами пьяная луна.

В дом напротив он пошел один — где-то там в заложниках их сын.

Денег просто не собрали в срок, и никто им в этом не помог.

Цифру попросили, не назвать, им такие деньги не собрать…

Учредитель в банке муж у ней, полукровка, по отцу еврей.

Он ее до одури любил, года два до свадьбы к ней ходил.

А она жгла жизнь, как угольки, и гуляла до хмельной тоски.

В общем, просто для себя жила и году на третьем родила.

А теперь, как призрак, этот двор…

Рослый парень мужа вниз повел.

Муж сказал ей: «Я решу все сам».

Снял очки и в руки ей отдал…

А февраль жег суровым морозом

И пугал сытый город Москву,

И цеплялись грязные слезы

К лобовому стеклу…

Перед этим ночи напролет в крик она орала: «Идиот!

Что ты лезешь?

Надо всех поднять и ублюдков этих пострелять!».

Но решил иначе муж ее, встав стеной за кровное свое.

Он ее ударил по щеке, ствол запрыгал у него в руке.

Черная машина, в ней она.

Над домами пьяная луна.

Выстрелы взорвали тишину,

Страх застукал здесь ее одну…

В этой жути вдруг раздался крик:

«Помоги мне!», — муж к стеклу приник.

Видит, цепенея в страшном сне,

Как принес он сына ей во тьме…

Тут она очнулась ото сна,

Задрожала, сына приняла.

А у мужа кровь по всей груди…

Он ей крикнул: «Вика, уходи!»

А в газетах утром между тем:

«В подворотне найден бизнесмен,

Много ран смертельных, пулевых,

Все идут разборки там у них»

Қара көлік, ол ішінде.

Үйлердің үстінде мас ай.

Ол жалғыз өзі қарсы үйге барды - бір жерде олардың ұлы кепілде болды.

Ақша жай ғана уақытында жиналмады және оларға ешкім көмектеспеді.

Атын айтпай-ақ, цифр сұрады, ондай ақшаны жинай алмайды...

Банктің негізін қалаушы - оның күйеуі, әкесі жағынан еврей.

Ол оны ессіз жақсы көрді, үйлену тойына дейін екі жыл бойы оған барды.

Ол өмірді көмірдей күйдіріп, мас күйінде жүрді.

Жалпы өзім үшін ғана өмір сүріп, үшінші курста босандым.

Ал енді елес сияқты мына аула...

Ұзын бойлы жігіт күйеуін жетектеп түсірді.

Күйеуі оған: «Бәрін өзім шешемін», – деді.

Ол көзілдірігін шешіп, оған берді...

Ал ақпан қатты аязбен өртенді

Ал қорықты Мәскеу қаласы,

Ал лас көз жасы жабысып қалды

Алдыңғы әйнекке...

Бұған дейін ол түні бойы айқайлады: «Идиот!

Сіз не өрмелеп жатырсыз?

Барлығын тұрғызып, сол бейбақтарды атып тастауымыз керек!».

Бірақ күйеуі басқаша шешті, оның қанына қабырға болып тұрды.

Ол оның бетінен ұрды, бөшке оның қолында секірді.

Қара көлік, ол ішінде.

Үйлердің үстінде мас ай.

Оқ үнсіздікті бұзды

Қорқыныш оны жалғыз өзі ұстады...

Осы сұмдықта кенет айқай шықты:

«Көмектесіңдер!» – күйеуі стақанға жабысты.

Ол қорқынышты түсінде ұйықтап жатқанын көреді,

Қараңғыда ұлын оған қалай әкелді...

Содан кейін ол арманынан оянды

Қалтыраған ол ұлын қабылдады.

Ал күйеуімнің кеудесінде қан бар...

Ол оған айқайлады: «Вика, кет!

Бұл арада таңғы газеттерде:

«Аллеядан кәсіпкер табылды,

Көптеген өлім жаралары, оқ жарақаттары,

Барлығы олармен жекпе-жек өткізіп жатыр »