Мосты - Владимир Захаров

Грубостью своих мыслей и слов,

Вновь рвёшь вуаль моих тонких миров,

Быть может, кто-то к такому готов,

Но только не я — мой удел не таков!

Что ж, рви на лохмотья чужие мечты!

Я их, сокрушаясь, заброшу в костры.

Всесильно над бездной своей пустоты,

Но я разведу наших судеб мосты!

Может быть, завтра ты станешь другой,

И позабудешь, каков был урон,

Я позабуду — но как-то весной

Чувства взорвутся и кончится сон!

Что ж, рви на лохмотья чужие мечты!

Я их, сокрушаясь, заброшу в костры.

Всесильно над бездной своей пустоты,

Но я разведу наших судеб мосты!

Что ж, рви на лохмотья чужие мечты!

Я их, сокрушаясь, заброшу в костры.

Всесильно над бездной своей пустоты,

Но я разведу наших судеб мосты!

Что ж, рви на лохмотья чужие мечты!

Я их, сокрушаясь, заброшу в костры.

Всесильно над бездной своей пустоты,

Но я разведу наших судеб мосты!

Олардың ойлары мен сөздерінің дөрекілігі,

Менің нәзік дүниелерімнің пердесін тағы да жыртасың,

Мүмкін біреу бұған дайын шығар

Бірақ мен емес – менің тағдырым олай емес!

Басқалардың армандарын жыртып тастаңыз!

Мен, жоқтап, оларды отқа тастаймын.

Тұңғиық тұңғиығынан құдіретті,

Бірақ мен тағдырларымыздың көпірлерін тартамын!

Мүмкін ертең басқаша боларсың

Және қандай зиян келгенін ұмытыңыз

Мен ұмытамын - бірақ әйтеуір көктемде

Сезімдер жарылып, арман аяқталады!

Басқалардың армандарын жыртып тастаңыз!

Мен, жоқтап, оларды отқа тастаймын.

Тұңғиық тұңғиығынан құдіретті,

Бірақ мен тағдырларымыздың көпірлерін тартамын!

Басқалардың армандарын жыртып тастаңыз!

Мен, жоқтап, оларды отқа тастаймын.

Тұңғиық тұңғиығынан құдіретті,

Бірақ мен тағдырларымыздың көпірлерін тартамын!

Басқалардың армандарын жыртып тастаңыз!

Мен, жоқтап, оларды отқа тастаймын.

Тұңғиық тұңғиығынан құдіретті,

Бірақ мен тағдырларымыздың көпірлерін тартамын!