The City in the Sea - Sopor Aeternus & The Ensemble Of Shadows

Lo!

death has reared himself throne

In a strange city lying alone

Far down within the dim west

Where the good and the bad

And the worst and the best

Have gone to their eternal rest.

There shrines and palaces and towers

Time-eaten towers that tremble not

Resemble nothing that is ours

Around, by lifting winds forgot

Resignedly beneath the sky

The melancholy waters lie.

No rays from the holy heaven come down

On the long night-time of that town

But light from out the lurid sea

Streams up the turrets silently

Gleams up the pinnacles far and free

Up domes, up spires, up kingly halls

Up fanes, up Babylon, like walls

Up shadowy long-forgotten bowers

Of sculptured ivy and stone flowers.

Up many and many a marvellous shrine

Whose wreathed friezes intertwine

The viol, the violet and the vine

Resignedly beneath the sky

The melancholy waters lie

So blend the turrets and shadows there

That all seem pendulous in air

While from a proud tower in the town

Death looks gigantically down.

There open fanes and gaping graves

Yawn level with luminous waves

But not the riches there that lie

In each idol’s diamond eye

Not the gaily-jewelled dead

Tempt the waters from their bed

For no ripples curl, alas!

Along that wilderness of glass

No swellings tell that winds may be

Upon some far-off happier sea

No heavings hint winds have been

On seas less hideously serene.

But lo!

a stir in the air

The wave, there is a movement there

As if towers had thrust aside

In slightly sinking the dull tide

As if their tops had feebly given

A void within the filmy heaven.

The waves have now a redder glow

The hours are breathing faint and low

And when, amid no earthly moans

Down, down that town shall settle hence

Hell, rising from a thousand thrones

Shall do it reverence.

Міне!

өлім тағын өзі өсірді

Бейтаныс қалада жалғыз жатыр

Бұлыңғыр батыста өте төмен

Жақсылық пен жамандық қайда

Және ең нашар және ең жақсы

Олардың мәңгілік демалысына  кетті.

Мұнда храмдар мен сарайлар мен мұнаралар бар

Дірілдемейтін уақыт жеген мұнаралар

Біздікі ештеңеге ұқсамайды

Айналада, көтеру арқылы жел ұмытты

Аспан астына көнбей

Мұңды сулар жатыр.

Қасиетті аспаннан сәуле түспейді

Сол қаланың ұзақ түнінде

Бірақ нұрлы теңізден шыққан жарық

Мұнараларды үнсіз ағынмен жібереді

Биік шыңдарды алыс және еркін көрсетеді

Күмбездер, шыңдар, патшалық залдар

Қабырғалар сияқты, Вавилон сияқты желбезектер

Ұзақ ұмытылған көлеңкелі бөренелер

Мүсіндік шырмауық пен тастан жасалған гүлдер.

Көптеген және көптеген керемет храм

Кімнің гүл шоқтары тоғысады

Скрипка, күлгін және жүзім бұтасы

Аспан астына көнбей

Мұңды сулар жатыр

Сондықтан мұнаралар мен көлеңкелерді араластырыңыз

Мұның бәрі ауада маятник сияқты

Қаладағы мақтанышты мұнарадан

Өлім өте төмен көрінеді.

Онда ашық желбезектер мен саңырау қабірлер бар

Жарқыраған толқындармен есінеу деңгейі

Бірақ ол жерде жатқан байлық емес

Әрбір пұттың гауһар көзінде

Көңілді өлілер емес

Суларды төсегінен азғырыңыз

Шіркін, толқындар бұйраламайды!

Сол әйнек даласымен

Ешқандай ісіктер жел болуы мүмкін екенін көрсетпейді

Алыстағы бақытты теңізде

Ешқандай бір сілкініс соққан жел болған жоқ

Тыныштықсыз теңіздерде.

Бірақ қара!

ауада қозғау

Толқын, онда қозғалыс бар

Мұнаралар қисайып кеткендей

Тұңғиық толқынды аздап батырып жатқанда

Олардың шыңдары ашық болған сияқты

Пленкалы аспандағы бос орын.

Толқындар енді қызыл түсті

Сағат тынысы әлсіреп, баяу

Ал қашан, жердегі ыңырсыған кезде

Төмен, төменнен бұл қала қоныстанады

Тозақ, мың тағынан көтерілу

Құрметпен жасайды.