Backbone Practise - Sopor Aeternus & The Ensemble Of Shadows

we are entering the operation theatre of the ramiliar morgue:

the student nurses are making a lot of noise,

their voices echo from the bare tiles walls…

I improvise a fainting fit: «I cannot bare these voices anymore!!!»

the tiny spineless spider, who really is a dog,

has hurt herself — or did she get hurt ?- somthing 'bout her back…

oh, does she need a new one?

Torso-less she onlydoes consist of legs…

much like a crushed little cross, a tiny crucifix.

so cautiously she’s stalking now across the palm of my right hand,

merly a thin branch in the wind,

touching the wound… where i had cut my finger.

i hand her over to the nurses, one of them — directed me by the teacher

carries out theoperation, for wich i dont have the knoledge.

one day everyone here must fulfil this very task alone,

as it’s the only way to learn… and in the end become a master…

yes, this means responsibility,

and it’s connected directly to stress and fear.

the little spider has her operation on a table

that is decorated like a forest, all with thicket and fir trees…

and right beside the flashing lights and displays of the instruments.

so hear now of the very scene thet happend right before this (here):

an elephant on the plane roof of a tall cathedral… very close to the edge.

«climb down his tail, as if it were a rope!

have faith and confidence, belive that he will hold you!»

but the elephant is not anchored in the ground,

yes, he might have the will to remain in position,

perhaps doing everything within his power to hold me,

not to slip and fall himself…

but in my opinion this is hardly enouth.

can this be a question of trust, at all ?!?

looking out of the window, while the underground moves down

into the tunnel … — a man, who has alrady passes the elephant-test, says:

«fear must be conquered, boy!

many of what comes up are merly old fears of death!»

Біз                                       .

студент медбикелер көп шулайды,

олардың дауыстары жалаңаш плитка қабырғаларынан естіледі ...

Мен әлсіздікке сәйкес келемін: «Мен енді бұл дауыстарды жалға алмаймын !!!»

кішкентай омыртқасыз өрмекші, ол шынымен ит,

өзін ренжітті — немесе ол жарақат алды ма?— оның арқасына бірдеңе...

о, оған жаңасы керек пе?

Торсасыз ол тек аяқтардан тұрады...

ұсақталған крест, кішкентай крест сияқты.

ол қазір оң қолымның алақанымен оңай байқап қағып жатыр,

желдегі жіңішке бұтақ,

саусағымды кесіп алған жараға тиіп.

Мен оны медбикелерге тапсырдым, олардың бірі — деп мұғалім нұсқады

Менде білмейтін операцияны орындайды.

Бір күні мұндағылардың барлығы осы тапсырманы жалғыз орындауы керек,

өйткені         үйренудің    ең  ең  ең  ең  ең  шебер  болудың   жалғыз  жолы 

иә, бұл жауапкершілікті білдіреді,

және ол стресс пен қорқынышпен тікелей байланысты.

Кішкентай өрмекші үстелде операция жасайды

ол орман сияқты безендірілген, барлығы қалың және шыршалармен ...

және құралдардың жыпылықтайтын шамдары мен дисплейлерінің дәл жанында.

Олай болса осыдан дәл бұрын болған оқиғаны қазір естіңіз (мына):

биік собордың ұшақ төбесіндегі піл... шетіне  өте  жақын.

«Оның құйрығынан төмен түсіп, арқан сияқты!

Сенім мен сенімді бол, ол сені ұстайтынына сен!»

бірақ піл жерге тірелмеген,

иә, оның орнында қалуға  ерік  болуы  мүмкін,

мүмкін мені ұстау үшін қолынан келгеннің бәрін жасап жатқан шығар,

тайып кетпеу үшін…

Бірақ менің ойымша, бұл әрең келеді.

Бұл сенім туралы сұрақ тудыруы мүмкін бе?!?

Терезеден қарап, жер асты төмен қарай жылжиды

туннельге ... —  піл сынағынан өткен адам былай дейді:

«Қорқынышты жеңу керек, балам!

Көбісі өлімнен қорқу!»