Lakstīgala - Normunds Rutulis, Мария Наумова, Ance Krauze

Kur Gauja apmet loku un lokās līkumos

Tur pašā upes krastā es sēžu vakaros

Un noraugos pa straumei, kas ātri projām skrien

Un vienkārši tāpatās sirds mana dzied arvien

Kā lakstīgala sirds mana dzied

Ik vakaru, kad saulīte riet

Ik vakaru, kad saulīte riet

Kā lakstīgala sirds mana dzied

Kā lakstīgala sirds mana dzied

Kā lakstīgala sirds mana dzied

Es dzirdu putnu balsis, tā sēžot upmalā

Un dungojot par dzīvi pati savā nodabā

Un ko man vairāk vajag, vien upi kura plūst

Un sirdi pilnu laimes, kas nekad neizžūst

Un atkal klāt ir vakars un viss ir savādāk

Jo blakus man ir tava sirds, kas arī dziedāt māk

Ko vēl es varu gribēt?

Ko vairāk vēlēties

Ak, Likteni, mans labais, Tev gribu pateikties

Гаужа иіліп, иілген жерде

Онда мен кешке өзен жағасында отырамын

Ал мен жылдам ағып жатқан ағынға қараймын

Дәл осылай жүрегім ән салады

Бұлбұл болып сайрайды жүрегім

Әр түнде күн батқанда

Әр түнде күн батқанда

Бұлбұл болып сайрайды жүрегім

Бұлбұл болып сайрайды жүрегім

Бұлбұл болып сайрайды жүрегім

Мен өзен жағасында отырған құстардың дауысын естимін

Және өз бөлмесіндегі өмір туралы шуылдап

Ал маған одан да керегі – ағып жатқан өзен

Және ешқашан сөнбейтін бақытқа толы жүрек

Тағы да кеш болды, бәрі басқаша

Өйткені менің жанымда сенің ән айта алатын жүрегің бар

Мен тағы не қалай аламын?

Тағы не керек

О, тағдыр, жақсылығым, мен саған рахмет айтқым келеді