Калина - Рада Рай

При долине — куст калины,

В речке тихая вода…

Ты скажи, скажи, калина —

Как попала ты сюда?

Как-то раз ко мне весною

Парень бравый прискакал,

Любовался долго мною,

А потом с собой забрал

Он хотел меня, калину,

Посадить в своём саду —

Не довёз, и в поле бросил,

Думал, что я пропаду,

А я за землю ухватилась,

Встала на ноги свои —

И навеки поселилась,

Где вода и соловьи!

Ветер гнёт калины ветви,

Да я теперь не пропаду!

Надо мною солнце светит,

Я по-прежнему живу!..

Алқапта - калина бұтасы,

Өзендегі тыныш су...

Сіз айтасыз, айталық, калина -

Мұнда қалай келдіңіз?

Бірде маған көктемде

Батыл жігіт секірді

Мені көптен бері жақсы көрді

Сосын өзімен бірге алып кетті

Ол мені қалады, Калина,

Өз бақшаңызға отырғызыңыз

Мен оны әкелмей, далаға лақтырдым,

Жоғалып кетемін деп ойладым

Ал мен жерді ұстадым

Мен аяғыммен тұрдым -

Және мәңгілік қоныстанды

Су мен бұлбұл қайда!

Жел калинаның бұтақтарын бүгеді,

Иә, мен енді жоғалмаймын!

Күн маған жарқырап тұр

Мен әлі өмір сүремін!..