Staub/Aufbruch - Prinz Pi

Sie sagt sie liebt ihn nicht

Die Sonne taucht die Vorstadtsilhouette in ihr Pfirsichlicht

An dem man Träume bricht

Im Schlafzimmer war’s immer ganz okay

Bis man irgendwann sagt «Heute nicht.»

Das wissen die Eltern schon

Die Jungen schauen aus Dachluken ins Helle hoch

Ihre Hand streicht durch sein Stoppelhaar, im Nacken ausrasiert

Und sie sagt sie liebt in nicht, muss irgendwann raus von hier

Raucht noch vier… und er raucht noch drei und schweigt

Als sie zusammenkamen, da trug sie das gleiche Kleid

Lass uns mal schreiben demnächst, heißt übersetzt im klaren Text:

Ich mach mein' eigenen Weg

Wir kannten nie den Krieg, hatten nie Hunger hier

Waren freier, als hier irgendwer zuvor, alles war unzensiert

Jeder Kummer kam aus uns selbst

Jeder Kummer kam aus uns selbst

Jeder Kummer kam aus uns selbst

Jeder Kummer kam aus uns selbst

Die Mauern steh’n, nur wir selbst werden Staub

Im Moment, wenn hier alles zerfällt

Er sagt er liebt sie nicht

Ein Golf im Wendekreis im Schritttempo-Labyrinth, dass jedem Kind Grenzen zeigt

Bis man das Land verlässt für wenigstens ein halbes Jahr

Egal wohin, bloß möglichst weit, hier ist alles alt und lahm

Fließt im Tran dahin, wurde beige und öd'

Häuser mit kleinen Fenstern, vor denen der Regen strömt

Ackern für den Trip, Kisten gepackt

Im Kopf schier endlose Listen gemacht

Die alten Fressen wurden lahm, wie der Lieblingswitz

Bis man bisschen aufgeregt da im Flieger sitzt

Große Welt, endlich etwas neue Luft

Die letzten Jahre fast erstickt in der deutschen Gruft

Jeder Kummer kam aus uns selbst

Jeder Kummer kam aus uns selbst

Die Mauern steh’n, nur wir selbst werden Staub

Im Moment, wenn hier alles zerfällt

An den entlegensten Stränden der Welt

Finden wir Sand, der uns zwischen den Händen zerfällt

«Mit bisschen Glück», sagt man

«Mit bisschen Glück, findet man irgendwo am Ende sich selbst.»

«Oh when it came to you… I-… I-… I-…»

Werde Teil der Genius-Deutschland-Community!

Ол оны сүймейтінін айтады

Күн қала маңындағы сұлбаны шабдалы нұрына шомылдырады

Армандар бұзылған жерде

Жатын бөлмеде әрқашан жақсы болды

Бір кездері сіз «бүгін емес» дейсіз.

Мұны ата-анасы да біледі

Балалар аспан жарығынан түскен жарыққа қарайды

Оның қолы оның мойынның артқы жағында қырылған қытырлақ шашынан өтеді

Ал ол оны сүймейтінін айтады, бір кезде бұл жерден кетуі керек

Төрт түтін тағы да... тағы үш шегіп, үндемейді

Екеуі жиналғанда ол бір көйлек киді

Жақында жазайық, анық мәтінге аударылған:

Мен өз жолымды саламын

Біз ешқашан соғысты білмедік, мұнда ешқашан аштық сезінбедік

Бұрын бұл жерде бәрінен де еркін болған, бәрі цензурасыз болған

Әр қайғы өзімізден шықты

Әр қайғы өзімізден шықты

Әр қайғы өзімізден шықты

Әр қайғы өзімізден шықты

Қабырғалар тұр, тек өзіміз шаңға айналамыз

Мұнда бәрі құлап жатқан сәтте

Ол оны сүймейтінін айтады

Әр балаға өз шегін көрсететін серуендеу лабиринтіндегі бұрылыс шеңберіндегі гольф

Кем дегенде жарты жыл елден кеткенше

Қай жерде болмасын, мүмкіндігінше мұнда бәрі ескі, ақсақ

Майда ағады, бежевый және бұлыңғыр болды

Жаңбыр жауатын кішкентай терезелері бар үйлер

Сапарға арналған өрістер, қораптар оралған

Менің миымда шексіз дерлік тізімдер жасалды

Сүйікті әзіл сияқты ескі жүздер ақсап қалды

Ұшақта отырғанша, аздап толқып

Үлкен әлем, соңында таза ауа

Соңғы бірнеше жыл неміс қабірінде тұншығып кете жаздады

Әр қайғы өзімізден шықты

Әр қайғы өзімізден шықты

Қабырғалар тұр, тек өзіміз шаңға айналамыз

Мұнда бәрі құлап жатқан сәтте

Әлемдегі ең шалғай жағажайларда

Қолдарымыздың арасында ыдырап жатқан құмды табайық

«Біраз сәттілікпен» дейді олар

«Біраз сәттілік болса, сіз өзіңізді бір жерде табасыз.»

— Әй, саған келгенде... мен-... мен-... мен-...

Genius Germany қауымдастығының мүшесі болыңыз!