Was war der Grund - Basstard, Sady K, Prinz Pi

Eine kalte Nacht in Berlin

Ich laufe die mit Schnee bedeckte Strasse runter zur U-Bahn

Der Boden unter meinen Füßen erzittert

Und ich sehe wie auf der anderen Seite

Des menschenleeren Bahnhofs, der Zug einfährt

Ein leichter Schimmer auf dem gelben Stahl

Und ich erkenne einen Namen

Fast verwaschen von der Zeit

Und ich erinnere mich an das Gesicht

Bilder schießen mir durch den Kopf

Verblasste Bilder

Und ich frage:

Sag mir: «Warum ist das Leben so kurz?»

«Warum ist es ein ewiger Sturz?»

«Was war der Grund

Dass sie gehen mussten?»

«Wer ist Schuld?»

Irgendwann sehen wir uns

Mit 16 da trennt sich der Weg

Dem einen hat man ihn straight in die Hände gelegt

Schule, Arbeit, Rente, Tod und immer Steuern zahln

Kinder groß ziehn, alle 5 Jahre ein neuer Wagen

Dem andern gibt das Schicksal einen Schlüssel für den U-Bahn-Schacht,

lässt ihn auf die Häuserdächer

Fliegen wie mit Superkraft

Er will nur Buchstaben nachts auf einen Zug malen

Im Morgengrauen sieht er dann sein farbiges Tattoo fahren

Die Stadt ist riesengroß und zugemüllt mit Leuchtreklamen

Kupfersäulen und Plakaten

Er versucht zurückzuschlagen, geht mit leerem Rucksack in den Baumarkt

Und beim Rausgehn klackert es verräterisch

Weil er ihn mit Dosen voll gepackt hat

Wachschutz hinter ihm am Rennen

BGS im grünen Wagen

Körper warm, voll Adrenalin, an einem kühlen Abend

Wenig später glühn die Farben

Wände blühn mit Namen

Nur Gedanken und Buchstaben

Sind frei als wenn sie Flügel haben

Wenn du mich hören kannst

Sag mir warum es so ungerecht zugeht

Du nimmst sie weg

Jung, unschuldig und der kalte Körper liegt im Dreck

Wieso nicht der Wichser, der kleine Kids auf die Strasse schickt und H vertickt

S-Bahnhof Charlottenburg, man kann es sehn

Doch besser nicht einmischen, du siehst, wie er das Messer zieht

Ist doch nur ein Sprüher mehr, der unter der S-Bahn liegt

Scheisse, Alter, ich seh eure Taggs verblasst in Tempelhof

Entweder du verkackst dein Leben oder dein Leben endet so

Bei allem Respekt hier geht es um die Existenz

Nicht mehr um Fame, Bitches, Fatcap-Taggs und End2ends, Atze

Es ist wichtig seine Grenzen zu ziehn

Es is lebensnotwendig, ich kenne Berlin

MELT, CHIO, MAXIM, RUZD, das sind Namen, die man niemals vergessen hat,

in all den Jahren

Und ich verbeuge mich in Ehrfurcht vor euch, ihr seid gefallene Soldaten

In einem Krieg für den Stolz, Söhne, Brüder, Väter und Freunde

Ich seh eure Gesichter noch heute

Es ist so unverständlich und schmerzt

Doch auch wenn der Tod uns trennt

Sind wir unzertrennlich im Herzen

Auf grauen Wänden, schreib ich das Leben in bunter Schrift

Einen Namen, damit der Tod dich nicht vergisst

Doch Jahr um Jahr verblasst es mehr (und du vermisst es)

Ein leerer Platz in deinem Herz

Берлиндегі суық түн

Мен қар басқан көшемен метроға барамын

Аяғымның астындағы жер дірілдейді

Ал мен екінші жағынан қалай екенін көремін

Қаңырап қалған вокзал, пойыз келе жатыр

Сары болаттан сәл жылтырақ

Ал мен есімді танимын

Уақыт өте келе жуылды

Ал беті есімде

Бейнелер менің басымнан өтеді

Өңделген кескіндер

Ал мен сұраймын:

Айтыңызшы, «Өмір неге қысқа?»

«Неге бұл мәңгілік құлау?»

«Не себеп болды

Оларға бару керек пе?»

«Кім кінәлі?»

Бір күні біз бір-бірімізді көреміз

16-да жол бөлінеді

Біреуі оны тікелей олардың қолына қойды

Мектеп, жұмыс, зейнетақы, өлім және әрқашан салық төлеу

Балаларды тәрбиелеу, 5 жыл сайын жаңа көлік

Тағдыр екіншісіне метро шахтасының кілтін береді,

оған үйлердің төбесінде жүруге мүмкіндік береді

Керемет күшпен ұшыңыз

Ол түнде пойызда әріптерді салғысы келеді

Содан кейін, таң ата, ол өзінің түрлі-түсті татуировкасы жүргізіп жатқанын көреді

Қала үлкен және неон тақтайшаларына толы

мыс бағаналар мен плакаттар

Ол қарсы тұруға тырысады, бос рюкзакпен құрылыс дүкеніне барады

Ал сыртқа шықсаң, шерткен дыбыс шығады

Өйткені ол оны банкаларға толтырған

Жарыста оның артында күзетші

BGS жасыл көлікте

Дене жылы, адреналинге толы, салқын кеште

Біраз уақыттан кейін түстер жарқырайды

Қабырғалар атаулармен гүлдейді

Тек ойлар мен хаттар

Қанаттары бар сияқты еркін

егер мені ести алсаң

Айтыңызшы, неге бұл әділетсіздік

Сіз оларды алып кетіңіз

Жас, бейкүнә, суық дене топырақта жатыр

Кішкентай балаларды көшеге жіберіп, H кенені сататын неліктен

Шарлоттенбург S-Bahn станциясы, сіз оны көре аласыз

Бірақ араласпағаныңыз жөн, сіз оның пышақты қалай тартатынын көресіз

Бұл S-Bahn астындағы тағы бір бүріккіш

Ақымақ жігіт, мен сіздің тегтеріңіз Темпельхофқа түсіп кеткенін көріп тұрмын

Не өміріңді құртасың, не өмірің осылай аяқталады

Құрметпен айтқанда, бұл бар болу туралы

Енді Даңқ, Биттер, Fatcap-Taggs және End2ends, Atze туралы емес

Сіздің шекараңызды сызу маңызды

Бұл өте маңызды, мен Берлинді білемін

MELT, CHIO, MAXIM, RUZD, бұл ешқашан ұмытылмаған есімдер,

осы жылдар ішінде

Ал мен сендерге бас иемін, сендер қаза тапқан сарбаздарсыңдар

Мақтаныш үшін соғыста ұлдар, ағалар, әкелер мен достар

Осы күнге дейін жүздеріңді көремін

Бұл өте түсініксіз және ол ауырады

Бірақ бізді өлім ажыратса да

Жүрегімізде ажырамас па екенбіз

Сұр қабырғаларға мен өмірді түрлі-түсті әріптермен жазамын

Өлім сені ұмытпайтын есім

Бірақ жылдан жылға ол әлсірейді (және сіз оны сағынасыз)

Жүрегіңіздегі бос орын