Романс - Пикник

Не говори мне «нет», не говори мне «нет»

Ведь радуги моей так ненадeжен свет,

А мне ещу идти, теряя светлый след,

И снова молча ждать.

Не говори мне «нет».

Ты — трепетный огонь, ты — чистая вода,

О, боже, упаси, не говори мне «да»,

Что, если лeд в душе растает навсегда?

Чем остудить смогу безумные года?

Не упрекай весь свет, что розы вянут вновь,

Их в тот же яркий цвет моя раскрасит кровь.

Увидишь за окном из этих роз букет,

Не торопись в мой дом — меня там больше нет.

Маған жоқ деп айтпа, жоқ деп айтпа

Менің кемпірқосақ соншалықты сенімсіз жарық,

Мен әлі де баруым керек, жарық ізін жоғалтып,

Және тағы да үнсіз күтіңіз.

Маған жоқ деп айтпа.

Тербелетін отсың, таза сусың,

Құдай сақтасын, маған «иә» демеңіз,

Егер жан дүниесіндегі мұз мәңгілік еріп кетсе ше?

Жынды жылдарды қалай салқындата аламын?

Раушан гүлдердің қайтадан солып кетуіне бүкіл әлемді айыптамаңыз,

Менің қаным оларды бірдей ашық түске бояйды.

Сіз терезенің сыртында осы раушан гүлдерінің шоғын көресіз,

Менің үйіме асықпа - мен енді жоқпын.