Ничего... - Пикник

Ничего.

Ничего, ничего не бывает последним.

Даже в доме пустом

Продолжают жить вздохи и шорохи,

А исчезнувший город дрожит,

Содрогаясь, как-будто от пороха.

Ты взял новое имя,

Но прежнее помнит тебя,

И бежит за тобой, спотыкаясь,

По звонкому следу,

Отраженное в тысячах тысяч зеркал.

Ничего не бывает последним.

Ештеңе.

Ештеңе, ештеңе соңғы емес.

Тіпті бос үйде де

Күрсіну мен сыбдырлар өмір сүреді,

Ал жоғалған қала дірілдейді,

Дірілдеп, мылтықтан шыққандай.

Сіз жаңа атқа ие болдыңыз

Бірақ бұрынғы сені есіне алады

Артыңнан сүрініп жүгіреді,

Сыңғырлаған ізде,

Мың мың айнадан шағылысқан.

Ештеңе соңғы емес.