Истерика - Пикник

В этом городе цвет, и свет фонарей,

Всe готовит на подвиг, на войну.

В этом месяце дождь ложится на снег,

Грохот барабана рождает тишину.

Здесь луна решает, какой,

Какой звезде сегодня стоит упасть.

Здесь мои глаза не видят,

Чем она больна.

Моe тело уже не моe, только жалкая часть,

Жалкая надежда.

Hо во мне всегда жила — истерика!

Какое дикое слово, какая игра,

Какая истерика!

Истерика, но я владею собой,

Просто устал, просто устал, но я владею собой.

Какое дикое слово, слово — истерика!

Что со мной — может, может это волнение,

Hе чувствую ритма в висках,

Словно это

Сердце отказало мне во всeм.

Где-то между камней город держит в тисках,

А усталый ветер воет только о своeм.

Здесь моe тело поддержка костру,

Я слышу бешеный, бешеный, бешеный, бешеный смех,

И любое дело сразу валится из рук.

Где моя сила, моя любовь, моя свобода,

Какой, какой со мной грех.

Здесь моя надежда, лишь надеется, а вдруг?

Меня, меня бьeт истерика,

Какая страшная мука, страшная боль.

Меня бьeт истерика!

Какой удачный исход?

Как долго длилась истерика,

Я знаю скоро пройдeт,

Оставит лишь раны, удачный исход.

Глубокие раны — я не верю, что всe так легко,

Вот он выход — истерика!

Спасибо ветер, ветер я с тобой.

Город, снег.

Вместе с песней оставил свою боль.

Ветер унес мою жизнь в океан

И я с тобой весeлый смех,

Спасибо за ветер.

В этом городе цвет, и свет фонарей,

Всe готовит на подвиг, на войну.

В этом месяце дождь ложится на снег

Грохот барабана рождает тишину.

Бұл қалада шамдардың түсі мен жарығы,

Барлығы ерлікке, соғысқа дайындалуда.

Бұл айда жаңбыр қарға жауады,

Барабанның гүрілдеген дыбысы тыныштықты тудырады.

Мұнда қайсысын ай шешеді,

Бүгін қай жұлдыз түсуі керек.

Мұнда менің көзім көрмейді

Ол қандай ауру.

Менің денем енді менікі емес, тек аянышты бөлік,

Өкінішті үміт.

Бірақ менде истерия әрқашан өмір сүрді!

Не деген жабайы сөз, неткен ойын

Қандай истерия!

Истрия, бірақ мен өзімді басқарамын,

Тек шаршадым, жай ғана шаршадым, бірақ мен өзімді ұстаймын.

Қандай жабайы сөз, истерия деген сөз!

Маған не болды - бұл толқу шығар,

Мен храмдардағы ырғақты сезбеймін,

Бұл сияқты

Жүрегім маған бәрін берді.

Тастардың арасында қала бір жерде,

Ал шаршаған жел өзінше ғана ақырады.

Міне менің денем отты ұстап тұр,

Мен жынды, жынды, жынды, жынды күлкілерді естимін,

Ал кез келген кәсіп бірден қолынан келеді.

Менің күшім, махаббатым, еркіндігім қайда,

Не деген күнә менде.

Міне менің үмітім, тек үміт, егер?

Мен, мен истерикалымын

Қандай қорқынышты азап, қорқынышты азап.

Мен истерикам!

Жақсы нәтиже қандай?

Ашу қанша уақытқа созылды?

Жақында өтетінін білемін

Тек жараларды қалдырыңыз, сәтті нәтиже.

Терең жаралар - мен бәрі оңай екеніне сенбеймін,

Міне, шығудың жолы - истерия!

Рахмет жел, жел мен сенімен біргемін.

Қала, қар.

Қайғысын әнмен бірге қалдырды.

Жел менің өмірімді мұхитқа апарды

Ал мен сенімен біргемін көңілді күлкі,

Желге рахмет.

Бұл қалада шамдардың түсі мен жарығы,

Барлығы ерлікке, соғысқа дайындалуда.

Бұл айда жаңбыр қардың үстіне жауады

Барабанның гүрілдеген дыбысы тыныштықты тудырады.