Ихтиандр - Пикник

Как постылые скафандры,

Лишь движением руки,

Разрывает Ихтиандр

На блестящие куски.

А понять его не можешь,

Все в уме перемешав.

Просто он с тобой не хочет,

Одним воздухом дышать.

Одним воздухом дышать.

И зажмурившись, взрезает

Мокрый бархат темноты.

Просто он уже не хочет,

Видеть то, что видишь ты.

И не важно, был ли, не был…

Он уже коснулся дна.

Ждет его иное небо

И иная глубина,

И иная глубина…

Океан его лелеет

И качает на руках.

И тогда уже не смеют

Тронуть горести и страх.

А очнется и заноет

Снова сердце от тоски.

Вот и рвет и рвет скафандры

На блестящие куски.

На блестящие куски.

Жек көретін скафандр сияқты

Қолдың бір қимылымен

Ихтиандрды жырту

жылтыр бөліктерге.

Ал сен оны түсіне алмайсың

Ойымда бәрін араластырып.

Ол жай ғана сенімен бірге болғысы келмейді

Бірдей ауамен тыныс алыңыз.

Бірдей ауамен тыныс алыңыз.

Және көздерін жұмып, кесіп тастайды

Қараңғылықтың дымқыл барқыт.

Ол жай ғана қаламайды

Көргеніңізді қараңыз.

Оның болғаны немесе болмағаны маңызды емес...

Ол түбіне тиіп үлгерді.

Оны басқа аспан күтіп тұр

Және тағы бір тереңдік

Және тағы бір тереңдік...

Мұхит оны жақсы көреді

Және қолдарымен дірілдейді.

Содан кейін олар енді батылы бармайды

Қайғы мен қорқынышқа тиіңіз.

Және оянады және ұйықтайды

Тағы да сағыныш жүрегі.

Мұнда ол скафандрларды жыртып, жыртып жатыр

жылтыр бөліктерге.

жылтыр бөліктерге.