Два великана - Пикник

Не двигайтесь, вы ведь из камня,

И дрожь вас не может спасти,

Поссорятся два великана,

Землю начнут трясти.

Непонятно на что намекая,

Задыхаясь от соков внутри,

Поссорятся два великана,

Землю начнут трясти.

Да они — Повелители пыли,

Словно замерли, посмотри,

Чтоб большие глаза не остыли,

Поджигают себя изнутри.

Забываются, машут руками,

Каждый мускул на шее искрит,

С раскаленными бродят висками,

От бумажных созданий вдали.

Не двигайтесь, вы ведь из камня,

Не мешайте им руки сплести,

Вся надежда на двух великанов,

Расплескавших рассудок в пути.

Не двигайтесь — будет как было,

Они мимо пройдут не спеша,

Им вослед заволнуется пыль —

Мира душа.

Қозғалма, сен тастан жаралғансың

Ал діріл сені құтқара алмайды,

Екі алып таласады

Жер дірілдей бастайды.

Оның нені меңзеп тұрғаны белгісіз

Ішіндегі шырындарға тұншығып,

Екі алып таласады

Жер дірілдей бастайды.

Иә, олар шаңның иесі,

Тоңғандай, қарашы

Үлкен көздер суымауы үшін,

Олар өздерін іштен өртеп жіберді.

Ұмытып, қолдарын бұлғап,

Мойынның әрбір бұлшықеті жарқырайды

Қып-қызыл храмдар серуендеп,

Қағаз тіршілік иелерінен алыс.

Қозғалма, сен тастан жаралғансың

Олардың қолдарын тоқуға кедергі жасамаңыз,

Екі алпауытқа бар үміт,

Жолда шашыраған ақыл.

Қозғалмаңыз - бұрынғыдай болады,

Олар баяу өтіп кетеді

Олардың артынан шаң толқындар -

Жан тыныштығы.