Дикая певица - Пикник

Свою милую хилую усадил на плечо,

Напоил тихим воздухом — попросила еще.

Свою милую хилую вверх бросал и ловил,

Кроме дикой певицы никого не любил.

А поет тихим голосом просто так, без затей,

Только двери дубовые послетали с петель.

Только стекла потрескались, задрожали дома,

Так она, малокровная, спела песню одна.

Проигрыш

С ней, наверное, сладили бы и сожгли на костре,

Если б не была слабою, как трава в ноябре.

Вроде не надрывается и поет ни о чем,

Видно в голосе этом скрыта тайна еще.

Ол тәтті ауруын иығына қойды,

Ол маған тыныш ауа берді - ол көбірек сұрады.

Ол өзінің тәтті әлсіздігін лақтырып, ұстап алды,

Жабайы әншіден басқа ешкімді жақсы көрмеген.

Ол да солай, ешбір әбігерсіз, жай дауыспен ән салады,

Тек емен есіктер топсасынан түсіп қалды.

Үйде тек әйнек жарылып, дірілдеп,

Сөйтіп, қан аздығы бар ол жалғыз ән айтты.

жоғалту

Олар онымен айналысып, өртеп жіберер еді,

Қарашадағы шөп сияқты әлсіз болмаса.

Ештеңе туралы ән салмайтын сияқты,

Бұл дауыста әлі де сыр жасырылғаны байқалады.