Весна - Оргия праведников

Растопи мой лед,

А и достань Бел-камень

Из горюч-ключа.

Проточи лучом,

Да расточи ключами

Чаль чела Начал.

Дай мне Света суть,

Дай мне сутры Света —

Я застыл во снах.

Простопи мне путь,

А из глубин рассвета —

В голубиный взмах…

Растопи мой лед!

Синевой во льдах

Облегло мой лог,

Облик льдом облит.

Дай мне свет во снах,

Дай луча глоток мне,

Дай ростку родник.

Стыну, стыну, снег мой,

Стыну, стыну, снег мой…

Чу, там звон луча…

Слышен звон луча.

Слышишь звон луча?

Отвечай!

-«Чаю звон луча…»

Нет!

Слышишь звон луча?!

Чаю звон луча…

Слышишь — капли там…

Слышишь — капли там —

Из обломанной ветки, да по губам,

И кора мокра…

— Слышу звон луча!

И ручьи ночами

Чаль точа журчат,

Ветви сок точат!.. -

Ну так встречай!

Луч ударил в лоб,

Колет лед на глыбы,

Рубит корни льда.

Ледяной потоп!

Льется льдам погибель —

Кругом — глубь, вода…

Соки снега мне в стебель!

Я странствую, слышишь,

Я странствую Светом,

Я пирую, я грежу,

Ветры сорваны с петель,

Ветры травят пространство,

Ветры Время содержат!

Луч проник в плечо,

Чую луч на членах,

Алчет грудь луча.

Плачу… Горячо… Больно грудь…

Эллах!!!

Я от луча зачал!!!

В сердце бьют ключи,

А тех ключей источник —

За Покровом Вод.

Серебром в ночи,

Пропитавши почвы,

Прорастаю свод…

Взрывом до небес!!!

Да на разрыв с Востока —

Лыком в строки дня!

Грудь в огне словес,

Сердце стонет соком —

Я — фонтан огня!

Ветер выверен вороном,

Вепрем у корня каверна провернута —

Выровняй, кровно мне!

Каверзы розы

Прозорами зарева

Вызрели заново — Грозами, грозами!!!

И когда гроза,

Отгремев — гюрзою отползла назад, —

Поднялась лоза,

И, перевит лозою, —

Я открыл глаза…

Воды шли волной,

Унося на гребне

Хлопья пены сна,

И я стал собой.

И я увидел небо…

И была весна!

© С. Калугин

Менің мұзымды ерітемін

Ақ тасты алыңыз

Жанармай кілтінен.

Сәулені іске қосыңыз

Иә, кілттерді ысырап етіңіз

Чал чела бастады.

Маған Нұрдың мәнін беріңіз

Маған Нұр сутраларын беріңіз

Мен арманда қатып қалдым.

Менің жолымды жасаңыз

Ал таңның тереңінен -

Көгершін толқынында…

Менің мұзымды еріт!

Мұздағы көк

Менің журналымды жеңілдетті

Мұзбен жабылған пішін.

Түсімде маған нұр сыйла

Маған сәуледен бір жұтым беріңізші

Өскінге серіппе беріңіз.

Мен суықпын, мен суықпын, менің қарым,

Мен суықпын, мен суықпын, менің қарым ...

Чу, сәуленің дыбысы бар ...

Сәуленің дыбысы естіледі.

Сіз сәуленің дыбысын естисіз бе?

Жауап!

- «Мен сәуленің шырылдауын шайлаймын ...»

Жоқ!

Сіз сәуленің дыбысын естисіз бе?

Мен сәуленің шырылдауын шайлаймын ...

Есту - сонда тамшылар ...

Сіз естисіз бе - сонда түседі -

Сынған бұтақтан, иә ерінде,

Ал қабығы дымқыл...

- Мен сәуленің дыбысын естимін!

Ал түнде ағындар

Чал точа күңкілдейді,

Бұтақтар шырынды қайрайды! .. -

Қане, таныс бол!

Сәуле маңдайға тиді,

Мұзды блоктарға бөледі,

Мұздың тамырын кеседі.

Мұз тасқыны!

Өлім мұзға құйылады -

Айналаның бәрі - тереңдік, су ...

Менің сабағымдағы қар шырындары!

Мен қыдырып жүрмін, естисің

Мен нұрмен саяхаттаймын,

Мен той жасаймын, армандаймын

Желдер топсаларын жұлып алады

Желдер кеңістікті уландырады

Уақыт желдері бар!

Сәуле иыққа кіріп кетті,

Мен мүшелерде сәулені сезінемін,

Бөрененің кеудесі ашты.

Жылап жатырмын... Ыстық... Кеудем ауырады...

Аллаh!!!

Мен сәуледен жүкті болдым!!!

Пернелер жүректе соғады

Және бұл кілттер көзі болып табылады -

Су қақпағының артында.

Түнде күміс

Топырақты сіңіру

Мен қойма өсіріп жатырмын ...

Аспанға жарылыс!!!

Иә, шығыстан үзілу -

Күндізгі жолдарды қараңыз!

Сөз отында кеуде,

Жүрек шырынмен ыңырсып жатыр -

Мен оттың бұлағымын!

Желді қарға тексереді,

Үңгір түбіндегі қабан бұрылды -

Тегістеңіз, маған қан!

Роза трюктері

Жарқыраудың саңылаулары арқылы

Қайта піскен - Найзағай, найзағай !!!

Ал дауыл соққанда

Өлгеннен кейін - ол жылан сияқты қайта оралды, -

Жүзім өсті

Ал, жүзім бұтасымен, -

Мен көзімді аштым...

Сулар көтерілді

Жотада алып жүру

Ұйқыдағы көбік үлпектері

Ал мен өзім болдым.

Мен аспанды көрдім ...

Және көктем болды!

© С. Калугин