Сицилийский виноград - Оргия праведников

Напоенный светом Солнца,

Я дремал под сенью лоз,

Только руки цвета бронзы,

Отвлекли меня от грез.

Бормотал напев старинный

Налетевший с моря бриз,

Мной наполнили корзины

И влекли по склону вниз.

Еле виден из-под клади,

Топал ослик — цок да цок.

Так я въехал на осляти

В ликовавший городок.

На руках меня с мольбою

Нес священник к алтарю

И кропил Святой Водою

Плоть янтарную мою.

Olela, чудо, Дева Мария!

Olela, чудо, Святой Себастьян!

А потом меня свалили

В чан, подобный кораблю,

И плясали, и давили

Плоть янтарную мою,

Растерзали, умертвили

Плоть прекрасную мою!

Под давильщика стопою

Сокрушалась жизнь моя,

И бурлила кровь рекою,

И текла через края.

О, что за мука, Дева Мария!

Что за страданье, Святой Себастьян!

Но пред миром пораженным

Я сбежал ручьем с вершин

И предстал преображенным,

Запечатанным в кувшин.

Годы в каменном подвале

Под стеной монастыря

Превращалась в лед и пламень

Кровь янтарная моя.

Годы без света, Дева Мария!

Годы во мраке, Святой Себастьян!

Отворив Врата Заката

В подземелие вошли

Два Сияющих прелата

И склонились до земли.

Гром ударил с колоколен.

В Чашу Света пролита,

Воспаряет над престолом

Кровь пречистая Христа.

Истинно чудо, Дева Мария!

Истинно чудо, Святой Себастьян!

И скорбящих, и заблудших

Приглашаю я на пир.

Я вовек единосущен

Тем, Кто создал этот мир.

Переполнена любовью,

Всем сияет с алтаря

Чаша с Истинною Кровью-

Кровью цвета янтаря.

О, что за радость, Дева Мария!

Что за блаженство, Святой Себастьян!

Күннің нұрына бөленген,

Мен жүзім бұталарының көлеңкесінде ұйықтадым,

Тек қола түсті қолдар

Олар мені армандарымнан алшақтатты.

Ескі әнді күбірледі

Теңізден соққан самал,

Мен себеттерге толы болдым

Және еңіспен сүйреп түсті.

Жүктің астынан әрең көрінеді

Есек тебінді - цок иә цок.

Сөйтіп мен есекке міндім

Шаттық қалаға.

Өтінішпен құшағымда

Діни қызметкер құрбандық үстеліне апарды

Және Қасиетті сумен себілген

Менің кәріптас етім.

Олела, ғажайып, Мария Мария!

Олела, керемет, Әулие Себастьян!

Содан кейін олар мені тастап кетті

Кеме сияқты құмырада

Және олар билеп, жаншылды

Менің кәріптас етім

Бөлінген, өлтірілген

Менің сұлу етім!

Ұсақтағыш табанының астында

Менің өмірім тас-талқан болды

Қан өзендей қайнады,

Және шетінен ағып кетті.

О, неткен азап, Мариям!

Қандай азап, Әулие Себастьян!

Бірақ зардап шеккен әлем алдында

Мен шыңдардан ағыспен төмен қарай жүгірдім

Және өзгерген болып шықты

Құмырада тығыздалған.

Тас жертөледегі жылдар

Монастырь қабырғасының астында

Мұз бен отқа айналды

Менің қаным янтарь.

Жарықсыз жылдар, Мариям!

Қараңғы жылдар, Әулие Себастьян!

Күн бату қақпасын ашу

Зындандаға кірді

Екі сәулелі прелат

Және жерге тағзым етті.

Қоңырау мұнараларынан күн күркіреді.

Жарық тостағанына төгілді,

Тақтың үстінде қалықтайды

Мәсіхтің таза қаны.

Шынында да ғажайып, Мариям!

Шынында да керемет, Әулие Себастьян!

Жоқтаушылар да, жоғалғандар да

Мен сені тойға шақырамын.

Мен мәңгілік тұрақтымын

Бұл дүниені жаратқан.

Махаббатқа толы

Құрбандық үстелінен бәрі жарқырайды

Шынайы қаны бар кесе -

Сары түсті қан.

О, қандай қуаныш, Мариям!

Қандай бақыт, Әулие Себастьян!