Адам - Ольга Арефьева, Пётр Акимов

Глухой слыхал, как немой рассказывал,

Что слепой видал, как хромой побежал.

Немой сказал глухому — слышишь?

-

Ты такой же, как я, урод.

Ты мне брат и друг и с тобой мы выше

Всех этих здоровых господ.

Хоть нас обидел Господь, но мы дышим

Тем же, чем всякий скот,

И знаем, что каждый оттуда же вышел,

Куда он потом уйдёт.

Глухой отвечал ему — о брат мой!

Мы на верном пути.

Ведь на воде пишут вилы правду,

В неё лишь надо войти.

Горечь земных страданий слаще,

Чем этот лживый грех,

Давай пойдём по дороге, аще

Мы не несчастней всех!

И тут в разговор вмешался бывший

Вблизи при этом слепой —

Я видел, как выстрелы в небе пишут

О Том, Кто всегда живой,

Птицы сгорают, взлетая выше,

Хватают крыльями газ,

Я понимаю побольше Ницше

И место моё среди вас!

Давай пойдём по земле и расскажем

Всё, что мы поняли здесь —

Вскричал безногий, зашедшийся в раже

Познания антитез —

Я буду плясать чечётку и каждый

За это нам даст пить и есть,

И не помешает нам, эка важность, —

То, что поломан протез!

И встрял в разговор сумасшедший — я с вами

Всюду пойду в бреду!

Вам нужен совет и моя поддержка, —

А мной говорит Святой Дух,

Я ввожу в заблужденье женщин

Танцами пьяных мух,

Суп в моём котелке переперчен,

Но один я сгожусь за двух.

Они, зацепившись локтями, взлетели,

Не зная ещё, куда,

Не зная, что снизу их на прицеле

Держат из зала суда,

Не зная, что мёртвый с живым неразделен,

А живой всем должен всегда —

В их ущерблённой во всём артели

Частями набрался Адам.

Они не слышали выстрела снизу,

Что лупит по всем, кто смог.

Они толкались ногами о выси,

Теменем бились в смог,

Удар их всех излечил от жизни,

Дыханье ушло за порог,

Их плоть разлетелась на тряпки со свистом,

В глазах их открылся Бог.

И в день, когда они выпали взвесью

На бренный и грешный свет

Не получил особых известий

Не имел особых примет,

Пили, ели и пели песни,

Копили, рождались, дрались,

Лишь кто-то взглянул ненароком на месяц

И снова уставился вниз.

Саңырау мылқаудың айтқанын естіді

Ақсақтардың қалай жүгіргенін соқырлар көрді.

Мылқау саңырауларға – естисің бе?

-

Сен де мен сияқтысың, ақымақ.

Сен менің ағамсың және досымсың, ал сенімен біз жоғарымыз

Осының бәрі сау мырзалар.

Жаратқан Ие бізді ренжіткенімен, біз дем аламыз

Кез келген мал сияқты

Біз бәрі сол жерден шыққанын білеміз,

Ол ары қарай қайда барады.

Саңырау оған: «Уа, бауырым!

Біз дұрыс жолда келе жатырмыз.

Өйткені, айыр суға шындықты жазады,

Сіз жай ғана оған кіруіңіз керек.

Жердегі азаптың ащысы тәтті,

Бұл жалған күнәдан гөрі

Жол бойымен жүрейік

Біз бәрінен де бейшара емеспіз!

Сосын әңгімеге бұрынғысы араласты

Бір мезгілде жабыңыз, соқырлар

Аспандағы кадрлардың жазғанын көрдім

Әрқашан тірі жан туралы,

Құстар жанып жатыр, жоғары ұшады

Қанаттар газды тартып алады

Мен Ницшені көбірек түсінемін

Ал менің орным сендердің араларыңда!

Жерді аралап, айтайық

Мұнда біз түсінетін барлық нәрсе

Аяғы жоқ адам ашуланып, айқайлады

Антитезаны білу –

Мен тап биін және барлығын жасаймын

Ол үшін бізге тамақ пен сусын береді,

Бұл бізге кедергі болмайды, мұндай маңыздылық, -

Протездің сынған фактісі!

Әңгімеге кеп қалған жынды – мен сенімен біргемін

Мен сандырақпен барлық жерге барамын!

Сізге кеңес пен қолдау керек,

Ал Киелі Рух маған сөйлейді,

Мен әйелдерді адастырамын

Мас шыбындар билейді

Менің қазанымдағы сорпа бұрыш,

Бірақ біреуін екіге жасаймын.

Олар шынтақтарына ілініп, көтерілді,

Әлі қайда екені белгісіз

Мылтықпен олардың астында не жатқанын білмей

Сот залынан ұсталды

Өлі тіріден ажырамайтынын білмей,

Ал тірілер әрқашан -

Олардың артелінде бүкіл зақымданған

Адамды жартылай жұмысқа алды.

Олар төменнен атысты естімеді,

Қолынан келгеннің бәріне не жетеді.

Олар аяқтарын биіктерге итеріп,

Олар түтінде бас тәжімен шайқасты,

Соққы оларды өмір бойы емдеді,

Тыныс босағадан өтті

Олардың еті ысқырықпен жыртылып,

Құдай олардың көз алдында ашылды.

Және олар тоқтап қалған күні

Өлім және күнәкар әлемге

Көп хабарлама алған жоқ

Ешқандай ерекше қасиеттері болмады

Олар ішіп-жеп, ән айтты,

Олар құтқарды, туды, күресті,

Тек біреу абайсызда айға қарады

Және қайтадан төмен қарады.