Начинай - Ольга Арефьева, Ковчег

Начинай, расскажи мне,

Как бегу, смеясь, по краю светотьмы.

Я высохла как цвет,

Как след кого здесь нет -

Я поэт озимый.

Начинай эту песню,

За плечом молчит телесный доремир.

Уместно ли шучу,

Когда как соль звучу,

Если жесты пресны?

Начинай эту сказку,

Я пляшу без ног и я пою вне нот.

Тебя б я обняла,

Но где наши тела

Для тепла и ласки?

Начинай эти слезы,

Меня сеял Бог, а сам принес мороз,

Я в рост пойду весной

Цветком или сосной,

А сейчас я мерзну.

Начинай, я продолжу,

Мы живем в нуле, мы гости на земле,

Сроднились с пустотой

И стали красотой,

А теперь все можем.

Я - Земля, я - Земля.

Первый, первый, я - Земля.

Бастаңыз, айтыңыз

Мен қараңғылықтың шетінде күліп жүгірдім.

Гүлдей қурап қалдым

Мұнда кім жоқтың ізі ретінде -

Мен қысқы ақынмын.

Осы әнді бастаңыз

Иықтың артында денелі доремир үнсіз.

Әзілдеген дұрыс па

Менің дауысым тұз сияқты болғанда

Егер қимылдар жағымсыз болса?

Осы оқиғаны бастаңыз

Мен аяқсыз билеймін, нотадан тыс ән айтамын.

мен сені құшақтайтын едім

Бірақ біздің денеміз қайда

Жылылық пен сүйіспеншілік үшін бе?

Көз жасын бастаңыз

Құдай мені егіп, аяз әкелді,

Мен көктемде өсемін

гүл немесе қарағай

Ал қазір мен тоңып тұрмын.

Бастаңыз, мен жалғастырамын

Біз нөлде тұрамыз, біз жер бетінде қонақпыз,

Бос орынмен байланысты

Және сұлулыққа айналады

Ал қазір бәріміз де аламыз.

Мен жермін, мен жермін.

Біріншіден, мен Жермін.