Держись, машинист! - Олег Медведев

Бывает время спать и время делать дела.

Бывает время заходить на круг.

Бывает время вставать и выливать из ствола

Росу, скопившуюся к утру.

Бывает время летать — и это время пришло.

Упал закат, цветы и звезды — в грязи.

Так расправляй, «Пегас», свое стальное крыло,

Так увези же нас, увези!

Держись, машинист!

Брось прощальную улыбку на шпалы.

Только дожить до рассвета,

Только дотянуть до рассвета.

Держись машинист.

И наша сказка возвратится к началу.

Ах, какое грустное небо…

Ах, какое черное небо…

Держись, машинист!

В котомке светел флейты деревянный блик,

В руках черна лопата с углем.

Внизу — угрюмый ком покинутой Земли,

Асимметричен и закруглен.

Его уже не спасти.

Который век подряд

Над ним летает дурная ночь.

Его радары врут, его зенитчики спят,

Ему никто не в силах помочь.

Под белым пером!

Вьется радуга над шатунами.

Только дожить до рассвета,

Только дотянуть до рассвета —

Под белым пером!

Буксы тлеют, но полнеба — за нами!

Ах, какое грустное небо…

Ах, какое черное небо…

Под белым пером!

Я тоже стану большим, и я назад вернусь,

С подножки спрыгну у серых стен.

Пойду на старый вокзал, который знал наизусть,

Где да и теперь забыл не совсем.

И в полдень губы вспомнят очертания нот

Когда-то крепко был заучен урок!

И улыбнется флейта, и, сбиваясь, споет

Тугой мотив железных дорог.

Держись, машинист!

Ты участвуешь в глобальном процессе.

Только дожить до рассвета,

Только дотянуть до рассвета,

Держись, машинист!

И прости своей нелепой принцессе

Взгляд в такое черное небо,

Плач в такое грустное небо…

Держись, машинист!

Ұйқының да уақыты да бар.

Айналуға уақыт бар.

Орнынан тұрып, сандықтан құйылатын уақыт бар

Таңертең жиналған шық.

Ұшатын уақыт бар - бұл уақыт келді.

Күн батты, гүлдер мен жұлдыздар балшықта.

Сондықтан болат қанатыңызды Pegasus жайыңыз

Ендеше, бізді алып кетіңдер, алыңдар!

Күте тұрыңыз, жүргізуші!

Ұйқыдағыларға қоштасу күлкісін көрсетіңіз.

Таң атқанша өмір сүр

Таң атқанша шыда.

Күте тұрыңыз машинист.

Ал біздің ертегіміз басына оралады.

О, қандай аянышты аспан...

О, қандай қара аспан...

Күте тұрыңыз, жүргізуші!

Сөмкеде флейтаның ағаш жарқылы жарқырап тұрды,

Қолында көмірі бар қара күрек.

Төменде қараусыз қалған Жердің мұңды кесегі,

Асимметриялық және дөңгелек.

Оны енді құтқару мүмкін емес.

Қай ғасыр қатарынан

Оның үстінен жаман түн өтеді.

Оның радарлары жатыр, оның зенитшілері ұйықтап жатыр,

Оған ешкім көмектесе алмайды.

Ақ қауырсынның астында!

Кемпірқосақ шыбықтар үстінде бұралған.

Таң атқанша өмір сүр

Таң атқанша шыдаңыз -

Ақ қауырсынның астында!

Жәшіктер жанып тұр, бірақ аспанның жартысы артта қалды!

О, қандай аянышты аспан...

О, қандай қара аспан...

Ақ қауырсынның астында!

Мен де үлкен боламын, қайта ораламын,

Мен сұр қабырғалардың жанындағы табаннан секіремін.

Мен жатқа білетін ескі станцияға барамын.

Қай жерде иә және қазір мен мүлдем ұмытқан жоқпын.

Ал түсте еріндер ноталардың контурын есте сақтайды

Бірде қиын сабақ алды!

Ал сыбызғы күлімсіреп, адасып ән салады

Темір жолдардың тығыз мотиві.

Күте тұрыңыз, жүргізуші!

Сіз жаһандық үдеріске қатысып жатырсыз.

Таң атқанша өмір сүр

Таң атқанша шыда

Күте тұрыңыз, жүргізуші!

Ал күлкілі ханшайымыңызды кешіріңіз

Сондай қара аспанға қарап

Сондай қайғылы аспанға жылап...

Күте тұрыңыз, жүргізуші!