Журавли - Михаил Гулько

Здесь под небом чужим я как гость нежеланный,

Слышу крик журавлей, улетающих вдаль.

Сердце бьётся сильней, летят птиц караваны.

В дорогие края провожаю их я.

Вот всё ближе они и всё громче рыданья.

Словно скорбную весть мне они принесли.

Из какого же вы из далёкого края

Прилетели сюда на ночлег, журавли?

Дождик, холод, туман, непогода и слякоть,

Вид унылых людей из угрюмой земли.

Ах, как больно душе, как мне хочется плакать…

Перестаньте рыдать надо мной, журавли!

Пронесутся они мимо скорбных распятий,

Мимо древних церквей и больших городов.

А прибудут они, им откроют объятья

Молодая весна и Россия моя…

Міне, бейтаныс аспан астында мен қалаусыз қонақ сияқтымын,

Мен алысқа ұшып бара жатқан тырналардың дауысын естимін.

Жүрек соғады, құс керуендері ұшады.

Мен оларды аяулы елдерге шығарып саламын.

Мұнда олар жақындап, жылап жатыр.

Олар маған қайғылы хабар әкелді.

Алыс елден келгенсің

Мұнда түнге келдіңіз бе, тырналар?

Жаңбыр, суық, тұман, қолайсыз ауа-райы және батпақ,

Мұңлы елден келген сорлы адамдар.

О, бұл менің жанымды қалай ауыртады, қалай жылағым келеді ...

Мен үшін жылауды тоқтатыңыз, тырналар!

Олар қайғылы айқыштарды сыпырып өтеді,

Өткен ежелгі шіркеулер мен үлкен қалалар.

Олар да жетеді, құшақтарын ашады

Жас көктем және менің Ресейім...