Институтка - Михаил Гулько

Не смотрите вы так сквозь прищуренный глаз,

Джентльмены, бароны и леди.

Я за двадцать минут опьянеть не смогла

От бокала холодного бренди.

Ведь я институтка, я дочь камергера,

Я черная моль, я летучая мышь.

Вино и мужчины — моя атмосфера.

Приют эмигрантов — свободный Париж!

Мой отец в октябре убежать не сумел,

Но для белых он сделал немало.

Срок пришел, и холодное слово «расстрел» —

Прозвучал приговор трибунала.

И вот, я институтка, я фея из бара,

Я черная моль, я летучая мышь.

Вино и мужчины — моя атмосфера,

Приют эмигрантов — свободный Париж!

Я сказала полковнику: — Нате, возьмите!

Не донской же «валютой» за это платить,

Вы мне франками, сэр, за любовь заплатите,

А все остальное — дорожная пыль.

И вот, я институтка, я фея из бара,

Я черная моль, я летучая мышь.

Вино и мужчины — моя атмосфера.

Приют эмигрантов — свободный Париж!

Только лишь иногда под порыв дикой страсти

Вспоминаю Одессы родимую пыль,

И тогда я плюю в их слюнявые пасти!

А все остальное — печальная быль.

Ведь я институтка, я дочь камергера,

Я черная моль, я летучая мышь.

Вино и мужчины — моя атмосфера.

Приют эмигрантов — свободный Париж!

Қысық көздеріңмен олай қарама,

Мырзалар, барондар және ханымдар.

Мен жиырма минутта мас бола алмадым

Бір стақан суық брендиден.

Өйткені мен институтпын, мен камералық қызымын,

Мен қара көбелекпін, мен жарқанатпын.

Шарап пен ерлер менің атмосферам.

Эмигранттар баспанасы – тегін Париж!

Қазанда әкем қаша алмады,

Бірақ ол ақтар үшін көп нәрсе жасады.

Мерзімі келді, ал суық сөз «орындау» -

Сот үкімі шықты.

Сонымен, мен институтпын, мен бардың перісімін,

Мен қара көбелекпін, мен жарқанатпын.

Шарап пен ерлер менің атмосферам

Эмигранттар баспанасы – тегін Париж!

Мен полковникке: - Нейт, ал!

Мұны төлеу үшін Дон «валютасымен» емес,

Сіз маған франкпен төлейсіз, сэр, махаббатым үшін,

Қалғанының бәрі жол шаңы.

Сонымен, мен институтпын, мен бардың перісімін,

Мен қара көбелекпін, мен жарқанатпын.

Шарап пен ерлер менің атмосферам.

Эмигранттар баспанасы – тегін Париж!

Тек кейде жабайы құмарлықтың асқынуында

Одессаның шаңы есімде,

Сосын мен олардың аққан ауыздарына түкіремін!

Ал қалғанының бәрі қайғылы оқиға.

Өйткені мен институтпын, мен камералық қызымын,

Мен қара көбелекпін, мен жарқанатпын.

Шарап пен ерлер менің атмосферам.

Эмигранттар баспанасы – тегін Париж!