За туманом - Михаил Гулько

Понимаешь.

это страннно, очень странно,

Но такой уж я законченный чудак.

Я гоняюсь, я гоняюсь за туманом,

И с собою мне не справиться никак.

Люди сосланы делами, люди едут за деньгами,

Убегают от обид и от тоски.

А я еду, а я еду за туманом,

За туманом и за запахом тайги.

Понимаешь, это просто, очень просто,

Для того, кто хоть однажды уходил.

Ты представь, что это остро, очень остро —

Горы, солнце, пихты, песни и дожди.

И пусть полным полны набиты мне в дорогу чемоданы —

Память, грусть, невозвращенные долги.

А я еду.

а я еду за туманом,

За мечтами и за запахом тайги.

Түсіну.

біртүрлі, өте біртүрлі

Бірақ мен өте эксцентрикпін.

Мен қуып келемін, тұманды қуамын

Ал мен өзімді-өзім көтере алмаймын.

Адамдарды бизнес қуады, адамдар ақша үшін барады,

Олар реніш пен сағыныштан қашады.

Мен барамын, мен тұманның артынан барамын,

Тұманның арты мен тайганың иісі.

Көрдіңіз бе, бұл қарапайым, өте қарапайым,

Бір кездері кеткендер үшін.

Сіз бұл өткір, өте өткір екенін елестете аласыз ба -

Тау, күн, шырша, ән мен жаңбыр.

Жолда мен үшін чемодандар толтырылсын -

Жад, мұң, өтелмеген қарыз.

Ал мен барамын.

мен тұманның артынан барамын,

Армандар үшін және тайганың иісі үшін.