L'île - Michel Fugain

Ici le vent se dchire, la mer se brise et respire.

L’odeur des maquis des forts.

Ici les montagnes sont fires.

N’ont laisse que quelques pierres.

A la vigne et aux oliviers.

Ici un homme se sent vivant.

Ici un homme se sent plus grand.

Ici un homme a le temps.

Ici le mots semblent diffrents.

Ici la vie se vit autrement,

Se vit autrement sur ce radeau, sur ce bateau;

Cette le au milieu de l’eau.

C’est une le o il fait toujours bleu.

C’est une le comme il en reste peu.

Ici les gens sont silence;

Et ne disent ce qu’ils pensent,

Qu’a celui qui sait couter.

Ici vit un peuple libre,

Sa terre est son quilibre;

Ici la mmoire est un trsor,

Ici la paroles vaut de l’or,

Ici on se parle encore

Ici loin des villes et loin du bruit,

Ici je viendrai finir ma vie,

Finir ma vie sur ce radeau sur ce bateau.

Cette le au milieu de l’eau.

C’est une le comme il en reste peu.

Мұнда жел жыртылады, теңіз жарылып, тыныс алады.

Форттардың макилерінің иісі.

Мұнда таулар от.

Аз ғана тас қалды.

Жүзімдік пен зәйтүн ағаштарына.

Бұл жерде адам өзін тірі сезінеді.

Бұл жерде адам өзін үлкен сезінеді.

Мұнда адамның уақыты бар.

Мұнда сөздер басқаша естіледі.

Мұнда өмір басқаша өтеді,

Мына салда, мына қайықта басқаша өмір сүр;

Бұл судың ортасында.

Үнемі көгілдір болып тұратын жер.

Бұл аз ғана арал сияқты.

Мұнда халық үнсіз;

Олардың нені білдіретінін айтпаңыз,

Тек құнын білетіндерге.

Мұнда еркін адамдар өмір сүреді,

Оның жері оның тепе-теңдігі;

Мұнда естелік – қазына,

Бұл жерде сөз алтыннан тұрады,

Міне, біз тағы да сөйлесеміз

Мұнда қалалардан және шудан алыс,

Міне, мен өмірімді аяқтаймын,

Менің өмірімді мына салда осы қайықта аяқта.

Бұл судың ортасында.

Бұл аз ғана арал сияқты.