Ceux qui s'aiment - Michel Fugain

Ceux qui s’aiment d’amour auront toujours

Un coin d' Paris, un quai d' Seine

Loin du bruit, de la foule et loin du temps

Ceux qui s’aiment d’amour auront toujours

Un peu d' bonheur, un peu d' peine

C’est la vie, c’est la vie tout simplement

Ils ont vingt ans à peine

Et semblent nés d’hier

On les croirait tombés d’un même nid

Âme sœur, âme frère

Il ne voit qu’elle et elle ne voit que lui

Ils vivent au présent sans parler d’avenir

Et tentent d’oublier la flotte et les murs gris

Dans cette ville où seuls les pubs ont le sourire

Il n’y a qu’elle, il n’y a que lui

Ceux qui s’aiment d’amour auront toujours

Un coin d' Paris, un quai d' Seine

Loin du bruit, de la foule et loin du temps

Ceux qui s’aiment d’amour auront toujours

Un peu d' bonheur, un peu d' peine

C’est la vie, c’est la vie tout simplement

Бір-бірін жақсы көретіндер әрқашан болады

Париждің бұрышы, Сена жағалауы

Шудан да, жұрттан да, уақыттан да алыс

Бір-бірін жақсы көретіндер әрқашан болады

Біраз қуаныш, аздап азап

Бұл өмір, бұл тек өмір

Олар жиырма жаста

Ал кеше туған сияқты

Бір ұядан құлаған сияқты

жан жар, жан аға

Ол оны ғана көреді, ал ол оны ғана көреді

Олар болашақ туралы айтпай, бүгінгі күнмен өмір сүреді

Ал флот пен сұр қабырғаларды ұмытуға тырысыңыз

Бұл қалада тек пабтар күледі

Тек ол, тек ол

Бір-бірін жақсы көретіндер әрқашан болады

Париждің бұрышы, Сена жағалауы

Шудан да, жұрттан да, уақыттан да алыс

Бір-бірін жақсы көретіндер әрқашан болады

Біраз қуаныш, аздап азап

Бұл өмір, бұл тек өмір